семејната фирма, тато.“
Тато, со своите осумдесет и шест години, не знаеше како да го
протолкува тоа, но во срцето почувствува топла светлина. Ја стави раката
околу ќерка си и ја стисна. Тоа беше редок момент на близина за обајцата.
Како алтернатива за летот околу светот, родителите ја почестија Дејзи со
шопинг од 5000 фунти во срцето на Лондон. Џон, како и обично, за да не ги
придружува жената и ќерката, го кажа изговорот дека го боли грбот, но тие
знаеја дека тој мрази шопинзи и отидоа сами. Си поминаа преубаво, а кога
се вратија, со новата облека парадираа пред него. Тој глумеше дека е
заинтересиран, но тие повторно, знаејќи го премногу добро, не очекуваа
ентузијазам за мода од него.
Загрижен за британските медиуми, Џон реши дека е побезбедно тој да се
врати во Шпанија следниот ден, а неговото мало семејство беше пресреќно
да оди со него. Тој толку долго не бил таму, што Британија, па дури ни
Лондон повеќе не ги чувствуваше за дом. На Тереса ѝ се допаѓаше Лондон, но само за шопинг, а Дејзи беше спремна да започне нов живот. Се
чувствуваше постаро, поодговорно и поподготвено да ги запознае
родителите колку што може повеќе за разлика од кога беше дете.
.„Имаш момче или некој посебен со кој би сакала да се збогуваш?“ ја
праша мајка ѝ.
„Не“, одговори таа дури и засрамено, но не беше срамежлива затоа што
имаше момче, туку беше проникливо свесна дека другите очекуваат убава
млада жена како неа да има, а немаше. Тереса не ѝ веруваше, но ја остави
таа тема. Факт е дека последните пет години, откако не беше дома, ја бркаа
купишта момчиња и мажи, но таа не успеа со никого да се зближи емотивно.
Се обиде кога беше прва година, навистина се обиде, но не уживаше во
бакнувањето, особено не на француски начин, а не сакаше ниту да ја
допираат ниту да очекуваат да задоволува момци. Имаше водено љубов
три пати со двајца различни партнери, но не уживаше во искуствата. Потоа
се откажа и се „вадеше“ на замислен свршеник во Шпанија за да си ја
задржи гордоста. Таа немаше ни другарки со кои беше доволно блиска за да
забележат дека никогаш не го запознале нејзиниот свршеник, којшто го
нарече Дик, зашто тоа ја засмејуваше.
Заклучи дека е асексуална, но длабоко во себе знаеше дека ни тоа не е
точно. Сакаше момци, не девојки, но не ѝ се допаѓаа или барем ниту еден
од тие што дотогаш ги имаше запознаено, а мораше да признае дека
запозна прилично доста на факултет.
Меѓутоа, со цел да се отараси од мајка ѝ, излезе сама неколку часа
вечерта, но само за да оди во кино и да јаде хамбургер.
Сите тројца, особено Дејзи, беа среќни што се враќаат дома во Шпанија
следното попладне.
3 УЧЕЊЕТО ЗАНАЕТ
Во неделата попладне откако се вратија, Дејзи му рече на татка си по
ручекот, „Тато, спремна сум да ти помогнам за што и да сакаш. Сакам да
бидам твојата десна машка рака, ова, девојчинска, т.е. женска, небитно како
ме гледаш. Мислам дека најдобро е работата да остане во семејството, така
што, ако сакаш, јас ќе ја преземам работата на Тони, како твој заменик од
утре.“
Таа очекуваше или барем се надеваше на уште една прегратка од својот
херој поради исказот на лојалност, но повторно се разочара, но веќе многу
години не дозволуваше да се познаваат тие работи на нејзиното убаво лице.
