Titulsuz lider
Robin Şarma
Əksəriyyətimiz həyatımızın ən yaxşı günlərini ayaqüstü komada keçiririk. Anlamırıq ki, həyatda həqiqətən mühüm olan özünün liderinə çevrilib potensialını tam gerçəkləşdirməkdir.
Sonra isə başqalarına potensiallarını tam gerçəkləşdirməyə yardımçı olmaq və dünyanı daha rahat etməkdir.
Robin Şarmanın “Ferrarisini satmış rahib”inin əməli davamı olan bu yeni kitab, beş müəllimin diliylə bunları bizə öyrədəcək. Oxucu, bu kitabı sənə həsr edirəm. Daxili liderini oyatmaq istəyin məni ruhlandırır. Mən sənin tam gücünlə işləmək qətiyyətindən vəcdə gəlirəm. Rastına çıxan hər bir adamı səninlə tanışlığına qədər olandan daha yaxşı etmək istəyin isə məni, insanların titulsuz liderlərə çevrilməsinə yardım etmək üçün, daha artıq qüvvə sərf etməyə sövq edir.
Robin Şarma
Titulsuz lider
Əksəriyyətimiz həyatımızın ən yaxşı günlərini ayaqüstü komada keçiririk. Anlamırıq ki, həyatda həqiqətən mühüm olan özünün liderinə çevrilib potensialını tam gerçəkləşdirməkdir.
Sonra isə başqalarına potensiallarını tam gerçəkləşdirməyə yardımçı olmaq və dünyanı daha rahat etməkdir.
Robin Şarmanın “Ferrarisini satmış rahib”inin əməli davamı olan bu yeni kitab, beş müəllimin diliylə bunları bizə öyrədəcək.
Oxucu, bu kitabı sənə həsr edirəm. Daxili liderini oyatmaq istəyin məni ruhlandırır. Mən sənin tam gücünlə işləmək qətiyyətindən vəcdə gəlirəm. Rastına çıxan hər bir adamı səninlə tanışlığına qədər olandan daha yaxşı etmək istəyin isə məni, insanların titulsuz liderlərə çevrilməsinə yardım etmək üçün, daha artıq qüvvə sərf etməyə sövq edir.
İyirmi il ötəcək və sən nəyisə lazımınca edə bilmədiyindən daha artıq, nələrisə ümumiyyətlə edə bilmədiyinə təəssüflənəcəksən. Ona görə də şübhələri bir yana qoy. Yelkənlərini aç və təhlükəsiz limandan uzaqlaş. Səmt küləyini tut. Tədqiq et. Xəyallara dal. Kəşflər et.
MARK TVEN
ROBİN ŞARMADAN ÖZƏL MÜRACİƏT
Əlindəki kitab Fortune 500 siyahısına daxil olan Microsoft, Nike, FedEx, IBM kimi çoxlu sayda şirkətlərdə və Yel universiteti, Amerika Qırmızı xaçı və Yeniyetmə prezidentlər təşkilatı kimi təşkilatlarda liderlik və idarəetmə məsələləri üzrə təqribən on beş illik məsləhətçilik fəaliyyətimin nəticəsidir.
Sən bu kitabda öyrətdiyim liderlik sistemini tətbiq etməklə öz işində böyük irəliləyişə nail olacaq və şirkətinə, innovasiya fəallığı, istehsalat və müştərilərin sadiqliyi də daxil olmaqla biznesin bütün sahələrində yeni səviyyəyə qalxmağa yardım edəcəksən. Bundan başqa şəxsi həyatında və həyatda özünü göstərməyində də dərin dəyişikliklər hiss edəcəksən.
Liderliyin bu üsulunu izah etmək üçün bədii nəql formasından istifadə etdiyimə fikir ver. Bütün personajlar – əsas qəhrəman Bleyk Devis, onun bənzərsiz müəllimi Tommi Flin, Bleykin işə və həyata yanaşmasını tamamilə dəyişən dörd qeyri-adi müəllim uydurulmuş simalardır. Amma inan ki, bu liderlik sisteminin özü, eləcə də onun əsaslandığı prinsiplər, alətlər və taktikalar tam gerçəkdir. Bu sistem dünyanın çox uğurlu şirkət və təşkilatlarının yüz minlərlə əməkdaşlarına biznesdə qalib gəlmək və öz sahəsində lider olmağa kömək etmişdir.
Qurbanlar problemləri bəhanə gətirirlər. Liderlər həll təklif edirlər. Mən ürəkdən inanıram ki, «Titulsuz lider» kitabı sənə və işlədiyin müəssisəyə oyun tərzinizi tamamilə dəyişməyə yardım edən bir həll verəcək və bunun nəticəsində siz belə təlatümlü və qərarsız zamanda özünüzün ən yüksək potensialınızı tez və zərif gerçəkləşdirə biləcəksiniz.
Robin Şarma
P.S. «Titulsuz lider» kitabını oxuyan zaman liderə çevrilməyini sürətləndirmək və dərinləşdirmək üçün www.robinsharma.com saytına baş çək. Burada sən, məlumat bülletenləri, bloqlar, on-line rejimdə fikir mübadiləsi və alətlər də daxil olmaqla, əla komanda yaratmağa yardım edəcək köməkçi ehtiyatların bütöv bir dəstini tapacaqsan.
Fəsil 1
LİDERLİK VƏ UĞUR HÜQUQU SƏNƏ DOĞULANDAN VERİLİB
Ən cəsarətli gözləntilərini belə ötəcək uğura nail olmaq üçün əvvəlcə, ən azı, belə gözləntilərin olmalıdır.
Ralf Çarrel
İnsanın onu əhatə edənlərə verə biləcəyi ən yaxşı töhfə nailiyyətlərinin nümunəsidir.
Eyn Rend
Hər birimiz dahi doğuluruq. Təəssüf ki, çoxumuz sıravi kimi ölürük. Güman edirəm ki, özümün bu dərin inamımı qısa görüşümüzün lap əvvəlində söyləməklə oxucunu məyus etmədim. Mən sözün düzünü deməliyəm. Bundan başqa, elə əvvəldən sizə bildirim ki, mən bir para qeyri-adi sirləri öyrənmək xoşbəxtliyinə nail olmuş adi bir oğlanam. Bu sirlər mənə biznesdə böyük nailiyyətlər qazanmağa və həyatda özümü gerçəkləşdirməyə yardım etmişdir.
İndi isə, kəşflərimi bölüşmək üçün, sizi maraqlı səyahətə dəvət etmək istəyirəm. Onların vasitəsilə siz də baş gicəlləndirən uğura gəlib çata və tam gücünüzlə yaşaya biləcəksiniz. Bu gündən başlayaraq.
Mən bütün bu dərsləri təngə gətirmədən, ehtiyatla, sizi fəaliyyətə sövq etmək həvəsiylə deyəcəm. Birgə səyahətimiz sevinc, ruh yüksəkliyi və şadlıqla dolu olacaq. Bu səyahətin gedişində kəşf edəcəyiniz qanun və alətlər avtomatik olaraq karyeranızın yüksəlməsinə, həyatınızın sevinclə dolmasına gətirəcək və siz daxilinizə qoyulmuş ən yaxşı keyfiyyətləri gerçəkləşdirəcəksiniz. Lakin mənim ən vacib vədim sizinlə səmimi olmaqdır. Bu, oxucuya zəruri hörmət əlamətidir.
Mənim adım Bleyk Devisdir. Mən Miluokidə doğulmuşam, lakin demək olar ki, bütün həyatımı burada, Nyu-Yorkda yaşamışam. Mən indiyə qədər də bu şəhərə vurğunam. Onun restoranlarına. Həyat ritminə. İnsanlarına. Küçə latoklarında satılan hot-doqlarına. Ləzzətdir. Bəli mən yeməyi xoşlayıram və, mənim rəyimi bilmək istəyirsinizsə, bunu həyatın ən parlaq sevinclərindən biri hesab edirəm. Yaxşı söhbət, idman və kitablarla yanaşı. Bir sözlə dünyada Böyük Alma Şəhəri (Nyu-Yorku belə də adlandırırlar) kimi ikinci bir yer yoxdur. Mən buradan başqa yerə köçməyə hazırlaşmıram. Heç vaxt.
Məni olduğumdan həmişə olmaq istədiyimə çevirmiş qəribə və dəyərli hadisələri təsvir etməzdən əvvəl icazə verin qısaca öz həyat hekayəmi danışım.
Mənim anam həyatımda rast gəldiyim insanların ən mehribanı idi. Atam isə tanıdıqlarımın ən qətiyyətlisi. Belə adamları «torpağın duzu» adlandırırlar. Yox, bu adamlar ideal deyildilər…, amma kim idealdır ki. Başlıca məsələ odur ki, onlar həmişə bacardıqlarının ən yaxşısını edirdilər. Mən isə belə hesab edirəm ki, ən yaxşı şey, gücün çatanın ən böyüyünü etməkdir; bundan sonra evinə gedib sakitcə yata bilərsən. Təsir edə bilməyəcəyin şeyə görə narahat olmaq xəstəliyə bənzəyir. Əslində bizim narahat olduğumuz şeylərin çox hissəsi heç baş vermir də. Kurt Vonnequtun dediyi kimi:
Adətən gerçək problemlərin sənin ağlının qorxduqları ilə heç bir ortaq cəhəti olmur, onlar, baş verəcək bəlanın heç bir əlaməti sezilməyən hansısa tənbəl çərşənbə axşamı, günorta saat dörddə buludsuz səmada çaxan şimşək kimi üstünə şığıyır.
Valideynlərimin mənə verdiyi tərbiyəni bəyənirəm. Onların çox şeyi yox idi, amma müəyyən mənada hər şeyə – öz inamlarının ardınca getmək cəsarətinə, yüksək dəyərlərə və özünə hörmət hissinə malik idilər. İndiyə qədər də onlar üçün darıxıram və elə gün olmur ki, onlara minnətdarlığımı bildirməyim. Boş vaxt olanda düşünürəm ki, çox zaman biz ən sevimli insanları olmalı imiş kimi qəbul edirik. Onları itirənə qədər. Sonra isə onlara layiq olduqları münasibəti göstərmək imkanından istifadə etmədiyimizə heyfsilənərək, uzun-uzadı dualar edirik.
Belə hisslərin həyatınızı zəhərləməsinə yol verməyin. Bu bizim çoxumuzun başına gəlir. Valideyinləriniz hələ sizinlədirsə sevinin və onlara diqqət və hörmət əlamətləri göstərin. Bunu sabaha saxlamayın.
Mən yaxşı oğlan kimi böyüyürdüm. Babam mənim haqqımda «saf ürəklidir» deyirdi. Kiminsə xətrinə dəymək və ya qəsdən nəyisə korlamaq xasiyyətim yox idi. Məktəbdə yaxşı oxuyurdum, qızların xoşuna gəlirdim… yuxarı siniflərdə məktəb futbol komandasında kifayət qədər ciddi oynayırdım. Lakin qəflətən valideynlərim həlak oldular, dünyam da altı-üst oldu. Torpaq ayağımın altından qaçdı. Mən dünyaya inamımı itirdim. Məqsədimi itirdim. Həyata marağımı itirdim.
İyirmi yaşından iyirmi beş yaşına qədər çoxlu iş yeri və peşə dəyişdim. Bir müddət avtopilotda imiş kimi yaşadım. Sanki yarıyuxulu idim. Ətrafda nə baş verdiyinə fikir vermirdim. Mən beynimi televizor, yemək və boş narahatlıqlarla dumanlandırırdım ki, öz imkanlarını gerçəkləşdirə bilmədiyini anlayan hər bir insanın hiss etdiyi ağrını kütləşdirim.
Həyatımın həmin dövründə mənim üçün iş bacardığımın ən yaxşısını göstərmək imkanı yox, sadəcə yemək və mənzil üçün pul qazanmaq üsulu idi. İşə, inkişaf edib tam gücümlə çiçəklənmək üçün deyil, günlərimin saatlarını üyütmək üçün düzəlirdim. Gündəlik işimə öz nurumla digərlərini işıqlandırmaq, müəssisəmi, bununla birlikdə bütün dünyanı da bir qədər daha yaxşı etmək üçün qiymətli imkan kimi yox, yalnız zamanı yandırmaq üçün soba kimi baxırdım.
Nəhayət orduya yazılmaq qərarına gəldim. Mənə elə gəldi ki, bu, dünyada öz yerini tapmaq və öz taleyində pis-yaxşı hansısa nizam yaratmaq üçün pis üsul deyil. Məni İraqda döyüşməyə göndərdilər. Lakin ordu mənim həyatımı müəyyən qaydada nizamlamaqla yanaşı, indiyə qədər də mənə əzab verən bir təcrübənin içərisindən keçirdi. Mən hərb sənətini birlikdə öyrəndiyim yoldaşlarımın qanlı döyüşlərdə necə həlak olduqlarını gördüm. Demək olar ki, hələ uşaq olan əsgərlərin necə əlil olduqlarını gördüm. Əvvəlki mənimdə qalmış ruh yüksəkliyinin son qırıntıları da həyatımın nəyə çevrildiyi haqqında bulanıq fikirlərimin çıxılmazlığında həll olub getdi. Müharibədə fiziki xəsarət almasam da, ruhum rəhmsizcəsinə yaralanmışdı. O vaxtdan döyüş kabusları məni hər yerdə izləyirdi.
Nəhayət bir gün dedilər ki, evə qayıtmağın vaxtı çatıb. Bu, karıxdırıcı dərəcədə gözlənilməz oldu. Məni nəqliyyat təyyarəsinə oturtdular, vətənə apardılar, və standart tibbi müayinə keçdikdən bir neçə gün sonra əlimə mülki sənədlər verib, ölkəyə xidmətimə görə təşəkkür etdilər və gələcək uğurlar arzuladılar. Mən hərbi hissənin binasından parlaq payız günəşinin işıqlandırdığı küçəyə çıxdım və qorxu hissi ilə anladım ki, yenə özbaşına qalmışam.
Ən çətini artıq tamamilə yad olduğum cəmiyyətə geri dönmək yolunu tapmaq oldu. Gecələr yata bilmirdim, müharibənin dəhşətləri haqqında xatirələr beynimi didirdi. Səhərlər saatlarla yataqda eşələnir, ayağa durub yeni günü başlamaq üçün qüvvəmi toplamağa çalışırdım. Bədənim ağrıyırdı. Mən səbəbsiz qorxu hiss edir, özüm kimi əsgərlərdən başqa heç kimlə normal ünsiyyət qura bilmirdim. Əvvəllər xoşuma gələn hər şey indi lazımsız və darıxdırıcı görünürdü. Həyat məqsədini və mənasını itirmişdi. Hərdən ölmək istəyirdim.
Mənə valideynlərimdən qalmış ən qiymətli hədiyyələrdən biri öyrənməyə, xüsusən də kitablarda olan bilikləri öyrənməyə sevgi idi. Tək bircə kitabın qapağı altında elə ideyalar ola bilər ki, sənin bütün həyatını dəyişər. Vaxtını təfəkkürünü inkişaf etdirmək və biliklərini genişləndirmək üzərində işləməyə sərf etməkdən daha səmərəli bir şey çətin ki olsun. Öyrənməkdən yorulmamaq, həqiqi azad və güclü şəxsiyyətin təməl xüsusiyyətlərindən biridir. Özünütəhsillə məşğul olmaq çətin və qarışıq dövrlərdə sağ qalmağın ən gözəl üsuludur. Və həyat belə gətirib ki, insanların ən yaxşıları, demək olar ki, həmişə, böyük kitabxanaya malik olur.
Beləliklə mən Sohodakı (Nyu-Yorkun bir rayonu) kitab mağazasına işə düzəldim. Lakin özümün soyuq və təkəbbürlü davranışıma görə kollektivə qarışa bilmədim. Müdiriyyət mənə tez-tez irad tuturdu və mən işdən çıxarılmaq üçün birinci namizəd idim. Fikrim dağınıq və komanda ruhuna yad olduğumdan çox pis işləyirdim. Məni xilas edən yeganə şey kitablara olan sevgim idi. Mağaza müdiriyyətinin vəzifələrimə laqeyd yanaşdığıma görə məndən xoşu gəlməsə də, alıcılarım mənə rəğbəti bəsləyirdilər. Belə ki, birtəhər, tükdən asılı, dayanmışdım.
İndi isə hekayətin xoş hissəsi başlayır. Sonra baş verənləri ancaq möcüzə adlandırmaq olar. Həyat, yaxşı şeyi ən az gözlədiyim bir vaxtda mənə qiymətli hədiyyə bəxş etdi və tamamilə başqa bir oyun başlandı…
Bizim mağazaya tanımadığım, çox maraqlı bir adam gəldi. Qısa ünsiyyətimiz müddətində verdiyi dərslər mənim özümə qoyduğum məhdudiyyətləri darmadağın etdi. Mən işimə tamamilə yeni münasibətə və yeni həyat tərzinə açıldım.
İndi, iyirmi doqquz yaşında, həyatımın uğur və sevinclə dolu olduğu bir vaxtda anlayıram ki, çətin zamanlar insanlara daha yaxşı olmağa kömək edir. Bütün problemlərin daxilində əlverişli imkanlar gizlənmişdir. Bizim hər birimiz həm işdə, həm də həyatda qələbə qazanmaq üçün yaradılmışdır.
İndi isə başıma nə gəldiyini sizə danışmaq vaxtı gəlib çatdı.
Fəsil 2
MÜƏLLİMİMLƏ TANIŞLIĞIM
Günlər, sanki dostların uzaq məclisindən gələn, yağmurluq və maska altında gizlənmiş elçilər kimi, səssiz-səmirsiz ötüb keçirlər. Gətirdikləri bəxşişlərdən istifadə etmiriksə, onları səssizcə geri aparırlar.
Ralf Uoldo Emerson
