Анга тош отмоғинг асло равомас.
Ниҳондир пардада итлар, аё дўст,
Теран боқ, мағз эсанг, бўлма фақат пўст.
Агар ит суврат ичра нописанддир,
Сифат бобида салмоғи баланддир.
940 Басе асрор эрур унда ниҳоний,
Ва лекин зоҳири асрорга моний.
АБУ САИД, СЎФИЙ ВА ИТ ҲИКОЯТИ
Чу бир сўфий борарди йўлда танҳо,
Асо бирлан туширди итга ногоҳ.
Етиб илкига лат, вой-войлади ит,
Йиқилди ерга, фарёд айлади ит.
У инграб, Бу Саид ёнига келди,
Басе кийну аламга тўлмиш эрди.
У илкин кўрсатиб, бас, чекди фарёд,
У сўфийдин қасосин истади бот.
945 Деди сўфийга шайх: эй кўнгли қаттиқ,
Бу тилсизга жафолар этдинг ортиқ.
Унинг илкини бундоқ синдирибсен,
Не боис бўлди, тупроққа қорибсен?..
Деди сўфий очиб лаб сўзга: эй пир,
Мен эрмасмен, гуноҳкор асли итдир.
У суйканди, бўлиб чун бенамоз мен,
Туширдим илкига чўпи дароз мен…
Вале ит йиғлар эрди, кўнмас эрди,
Чекарди доду фарёд, тинмас эрди.
950 Деди чун итга ул шайхи ягона:
Берурмен таъзирин мен одилона.
Юрит ҳукмингни, мен ижро этармен,
Қиёматга қадар лек чўзмагил сен.
Тилармен, унга бергаймен сазосин,
Менинг илкимдин олгайдир жазосин.
Мен асло истамам ўртанмоғингни,
Тилармен шоду хуррам юрмоғингни.
Деди ит унга: эй шайхи ягона,
Чу кўрдим, тўни эрди сўфиёна.
955 Дедимки, менга озор бермагай ул,
Ва лекин ёқди ул жонимни буткул.
Ҳашам тўнликни кўрсайдим мабодо,
Ўзимни четга олгайдим ҳамоно.
Кўриб ул жомайи аҳли саломат,
Ишондим, оқибат чекдим надомат.
Берар эрсанг, анга бергил жазосин,
Ечиб ол устидин эрлик либосин.
Ки андин кўрмасин ҳеч ким зиёне,
Ва барча шарридин топсин омоне.
960 Ечиб ол хирқайи аҳли саломат,
Жазоси бўйла бўлсин то қиёмат…
Бу йўлда итгаким мундоқ мақомдир,
Сенинг манманлик этмоғинг ҳаромдир.
Ўзингни итдин ортиқ гар билурсен,
Чу итлик важҳидин андоқ қилурсен.
Сени тупроқ аро чун этдилар зор,
Яна тубанга кетгайсен бўлиб хор.
Чу саркашлик бу янглиғ хислатингдир,
Билошак сарнигунлик қисматингдир.
965 Танинг тупроқ эрур, лоф урмоғинг не?
Яна тупроқ бўлур, ўлтирмоғинг не?
Бу ерда кимки тупроқ бўлгуси, хок,
У ерда ул мусаффо бўлгуси, пок.
Эранлар ўзларин хок айламишлар,
Тамизлаб жону тан, пок айламишлар.
Бу йўл сарварлари, боқ, бўйла юксак,
Ки бор кибру ҳавони этдилар тарк.
АБУЛФАЗЛ ҲАСАННИНГ ЖОН БЕРАЁТИБ, АЙТГАНЛАРИ
Абулфазл жон берар эркан, шу асно
