Бировким бўлса бир фарзандга пайванд,
Не эрмиш эрса юз оламга пайванд?
Чу фарзанд дардидан осуда доим
Азизу поку беҳамто Худойим…
ТАРСО САВДОГАР ҲИКОЯТИ
1035 Бор эрди тожири тарсоки, пурсийм,
Бадавлат эрди ул, доройи иқлим.
Бор эрди ўғликим, эрди чунон ул,
Дема барно уни, шамъи жаҳон ул.
Бинафша – зулфи мушкафшони эрди,
Гули нозик – лаби хандони эрди.
Юзидин ул ниқоб олса муқаррар,
Кеча бўлгайди кундуздек мунаввар.
Ўриб гар сочу зулфин этса ошкор,
Ҳамма бойлар эди белига зуннор.
1040 Гажакди сочининг ҳар тори они,
Йўқ эрди тўғриликдин бир нишони.
Агарда бошласа мижгони ҳарба,
Тушарди икки олам узра зарба.
Камон қоши камонларни эгарди,
Ўқи жону жаҳонни титратарди.
Шакар сочмоқлик унга мазҳаб эрди,
Ширинлик чашмаси икки лаб эрди.
Лаб эрмас, лаъли хандон эрди унда,
Тиш эрмас, дури маржон эрди унда.
1045 Шу барно бўлди бемор, хаста ётди,
Ва охир юмди кўз, дунёдин ўтди.
Атоси ёндириб, куйдирди ўзни,
Чекиб ғам, жонидин тўйдирди ўзни.
Мусулмон бўлди, чун иймонни туйди,
Ювиб ўғлини ул тупроққа қўйди.
Деди: бу қайғу, ғамлар етдилар то,
Чу диним бўлди менга ошкоро.
Худонинг чинданам фарзанди йўқдир,
Аёлу ақрабо, дилбанди йўқдир.
1050 Агарда бўлса эрди унда фарзанд,
Менинг доғимга ул бўлмасди хурсанд.
Бу ишнинг, англадим, бир ҳикмати бор,
Киши гар мўмин эрса, давлати бор.
БИР ОТА ВА УНИНГ ГЎЗАЛ БИР ЎҒЛИ ҲИКОЯТИ
Бировнинг ой каби бир ўғли борди,
Гўзал хулқу ҳунарда устуворди.
Атоси ўғли бирлан маст-аластди,
Уни ўлгай дебон ҳеч ўйламасди.
Ўғил ўлди, атонинг жони куйди,
На ёлғиз жони ул, даврони куйди.
1055 У тобут ортидин дилсўзу нолон,
Борарди гоҳи ҳайрон, гоҳи гирён.
Фиғон чекди, басе кўз ёши тўкди,
Алам тортиб, нигоҳин кўкка тикди.
Деди ул: эйки пайвандинг йўқ эрмиш,
Ва маъзурсанки, фарзандинг йўқ эрмиш.
Чу фарзанд доғини мен тортамен, ваҳ.
Худойим, сен бу савдодин муназзаҳ…
Гар истиғфору тавба этмагайсен,
Не эрмиш кулбайи эҳзон, билурсен.
1060 Ўғилким чоҳу зиндон ичра унда,
Атоси байтул эҳзон ичра бунда,
Унинг ҳам бўлмаса пайванди сендек,
Басе бўлмас эди монанди сендек.
Ўғил қирқ йил атога бўлди пайваст,
Атонинг саъйи кетди бесамар, бас.
Ёзилган эрса шундоқ, бу хатодир,
Дейилган эрса, ул ҳам нораводир.
ҲАЗРАТИ ЯЪҚУБ ВА ЮСУФ ҲИКОЯТИ
