Табышларга сөендереп,
Сагышларга көендереп,
Әй сыный безне язмыш.
Бер көн кояш,
Бер көн буран,
Эссе, суык көннәре.
Кояш нурлары көйдереп,
Бураннары күшектереп,
Сыный тәкъдир җилләре.
Бер бөлдерә,
Бер көлдерә
Өлешкә төшкән гомер.
Хәсрәтләргә, югалтуга,
Шатлыкларга, юатуга
Сабырлар гына түзәр.
Бер көн табыш,
Бер көн сагыш –
Аклы-каралы тормыш.
Табышларга коендырып,
Сагышларга көендереп,
Әй сыный безне язмыш.
Күрше хакы
Күршеләргә кунак килсә,
Син дә казаныңны ас.
Кунак күрсәткәнне көтмә,
Ишегең, капкаңны ач.
Күршеләргә бәла килсә,
Ач күңел ишекләрең.
Иңнәреңне куеп, тарат
Кайгыларын, шикләрен.
Ут алсаң да, кот алсаң да,
Күрше тугандай якын.
Үзең ничек, алар шулай —
Онытма күрше хакын.
Без бит әле юрматылар
(Фёдоровка районы Батыр авылында туган дәү әнием – әтиемнең әнисе Мәрхәбә Низам кызы Котлыгилдинаның әйткәне)
Башкортстан, курай таҗы кебек,
Ырулардан торган илгенәм.
Шул илемдә минем туган ягым –
Юрматылар яшәгән җиргенәм.
Ир-егетләр көрәш мәйданында
Чая батыр булып дан алган.
Йолдыз күзле кызлар бәйгеләрдә
Сылукайлар булып танылган.
Ашказарның суы, җанчишмәдәй,
Көч-куәтен бирә батырга.
Читкә киткән якташларым сагынып,
Ашкынып тора монда кайтырга.
Башкортстан дигән зур илемнең
Бер бизәге – ыру – юрматы.
