Ялан, урман кочагында —
Авылларда яшәү башка.
Калаларда тар бүлмәдә
Күңелләр дә тараямы?
Алай дисәң, кемнең өе
Гел дә патша сарайлары.
Авылларда туганнарга
Табигатьнең күчә көче.
Туган җирнең изгелеген
Тоеп яши монда кеше.
Шуңа аның булмышында
Табигыйлек тумышыннан.
Көнкүрешләр аерылса да
Кыйблаларның тормышыннан,
Барыбер дә авылларда
Бөтенлек бар – гадилектә.
Мин баш иям ихласлыкка,
Кешедәге шул байлыкка.
Курыкма
Бәхетле булудан курыкма,
Бәхетле бул син бүген.
Бәхетлеләр җиңеләйтә
Тормышта барыр йөген.
Рәхмәтле булудан курыкма,
Рәхмәтеңне әйт бүген.
Изгелектән яралган нур
Яктыртыр ихлас йөзең.
Дус бәяләүдән курыкма,
Дустың хөрмәтлә бүген.
Гомер юлларын үткәндә
Тоябыз алар иңен.
Туганың яклаудан курыкма,
Туганың сакла бүген.
Туганнар белән яшәүдән
Балкысын гомер күгең.
Вакыт кадерләүдән курыкма,
Кадерлә аны бүген.
Ул сине кол итмәс борын
Хуҗа бул аңа үзең.
Ир-ат затларына
Сез бит Җиргә җибәрелгән
Тәүге Адәм баласы.
Ә без инде, хатын-кызлар,
Җирнең тугры Һавасы.
Тугры дисәң дә, тыелган
Җимешне татыганбыз.
Бер алманы уртак ашап,
Тәменә сатылганбыз.
Сезнең белән тормыш ямьле,
Тыныч һәм дә матуррак.
