Мин – табылдыклар өстәле / Я – стол находок

Зирекләрнең

кара

бөдрәләре.

Нәни өйдә нәни җыр

Күтәрелеп карадым да

Мин дөньяның йөзенә,

Кызык кына бер нәтиҗә

Ясап куйдым үземә:

Дөнья йөзе бик зур икән,

Анда Ай бар, Кояш бар.

Уртасында минем Җирем —

Тулган алма, зур бер шар.

Шул шарның нәкъ уртасында

Туган илем бар минем.

Шул илнең нәкъ уртасында

Туган өем бар минем.

Зур дөньяның йөзен шушы

Нәни өйдән күзәтәм.

Дөнья матурлыгын сезгә,

Кешеләргә күрсәтәм.

Дөньяга булган сөюем

Шушы нәни җыр булыр,

Дөньяның кыл уртасында

Язылды чөнки бу җыр.

Игеннәр илендә

Нәкъ менә шушында

Тормыш башланып китәдер шикелле

Тоела күңелгә.

Нәкъ менә шушында —

Игеннәр илендә.

Гаҗәпләнмәгез!

Мин тормышны

Нәкъ менә шушында күрәм дә:

Тук башаклы арыш теземнәрендә,

Хисапсыз күп ашлык көшелләрендә,

Яңакларның тозлы тирендә.

Шушында,

Мин яраткан авыл җирендә,

Игенче хезмәте тормышка юл сала.

Тормышның юлдашы булган

Икмәк ясала.

Нәкъ менә шушында

Тормышның үзе

Башланып китәдер шикелле

Тоела күңелгә.

Нәкъ менә шушында —

Игеннәр илендә.

Туган ягым Колмаксар

Урманыңа кереп җырласам да,

Сандугачлар мине тыймаслар.