Тик куркам шул,
Шашкын хыялларым
Урманыңа гына сыймаслар.
Туган ягым минем, Колмаксар!
Кайчан гына нинди тыныч иде,
Ялгыз иде монда сукмаклар.
Нефть эзләп килгән шат егетләр —
Бүген синең якын кунаклар,
Туган ягым, гүзәл Колмаксар!
Кая киткән тап-тар кыр юллары,
Асфальт өсләрендә кырпак кар.
Машиналар шавын тыңларга да
Өйрәнсеннәр әле колаклар,
Әй гүзәл як, туган Колмаксар!
Вышкаларга ак бәс кунаклаган,
Вышкалар бит безнең юлдашлар.
Кыштыр-кыштыр миңа серен сөйли
Көз коелмый калган колмаклар,
Әй яңа як, таныш Колмаксар!
Урманыңа кереп җырласам да,
Сандугачлар мине тыймаслар.
Тик сыймас шул,
Бетмәс шатлыкларым
Урманыңа гына сыймаслар,
Бик яратам сине, Колмаксар!
Беренче күкрәү
Бик җырлыйсым килә
Бүген минем
Бар тавышка,
Көчле иттереп;
Бүген минем
Язгы күкрәү белән
Бер күкрисем килә,
Гөр килеп.
Яңгыр болытлары
Сыймый күккә,
Бер-беренә килеп бәрелә.
Бәрелә дә, чәчеп ут-очкыннар,
Күк күкри, таулар дер килә.
Иң беренче күкрәү…
Буразнада,
Маңгаена куеп кулларын,
Әткәй карап тора болытларга,
Ул белә шул анда ни барын.
Ул белә шул: иң беренче яңгыр
Җиргә яшәү, яшьлек китерә.
Борын төрткән япь-яшь үләннәрне
Колагыннан тартып үстерә.
Ул белә шул:
Иң беренче күкрәү
