Ахрысы, мин тормыш агачында
Чәчәк түгел, гади тамыр гына.
Ә чәчәкләр шаулый язлар саен,
Дөньясына хуш ис тараталар.
Алар өчен кызлар башын җуя,
Чал картлар да үлеп яраталар.
Чәчәкләргә яуган мактауларны
Тыңлап торам шулай сабыр гына.
Алар өчен эчтән шатланам мин,
Үзем болай гади тамыр гына.
Әй шатланам! Кара җирне ертып,
Татлы матдә эзлим алар өчен.
Мин бит тамыр! Миңа бар дөньяга
Күрсәтергә кирәк чәчәк көчен.
Мин беләм бит, язын шаулау өчен,
Чәчәкләргә булсын тамыр гына!
Мин аларга татлы матдә эзләп,
Кара җирне ертам сабыр гына.
Билгесез югалган туганым
Билгесез югалган туганым!
Дошманнар күптәннән куылды.
Исәннәр орденнар алдылар,
Шәһитләр өстенә һәйкәлләр куелды.
Син генә һаман да окопта,
Син генә һаман да шул постта.
Постыңнан син инде китмәссең,
Син һаман көтәрсең
Дусларың килүен,
Җәсәдең хөрмәтләп күмүен.
Нишлик соң?! Нишлик соң?!
Чара юк,
Чөнки син –
Билгесез югалган сугышчы,
Билгесез югалган туганым.
Һаман
Артта кала кышның бураннары,
Җанга тигән ачы еллар кала.
Юлда кала яшьлек, яулык болгап —
Гомер дигән пар ат алга чаба.
Тау башында кала сары сарут,
Чәчәп-чәчәп ап-ак кылган кала.
Назлар кала, күпме язлар кала —
Гомер дигән пар ат һаман чаба.
Бар да кала, бар да артка китә,
Зур өметләр кала юл буенда.
Кара чәчең, нурлы йөзең кала,
Артка чигә инде төз буең да.
Гомер дигән пар ат һаман чаба,
Кабатланмый ни дә – бар да таман.
Барган саен, ләкин юл өстенә
