Әй баттым ла, бигрәк зур кайгыга баттым.
Үзбәк мамыгыдай йомшак иде күңлем —
Имән кайрысына охшап кытыршыландым.
Кигән киемемдә бер коры җеп тә юк,
Ага күз суларым – тәмам чыландым.
Өннәрем төшкә әйләнде, төшләрем – өнгә,
Исәбем тайпылды, суынды назларым.
Көзләрем эсседә көйделәр, боз сукты җәемне,
Су булып эреде кышым, туңды язларым.
«Әнкәең үлә… булмый… терелми», – диделәр.
Нинди зур хисемә ак кәфен яптым.
Әй дуслар, әй илем, әй минем Ватаным,
Баттым шул, бигрәк тә зур кайгыга баттым.
Әни кирәк
Бишек тирбәтергә әни кирәк,
Йөрергә өйрәтергә әни кирәк.
Кулына алып чәбәкләргә әни кирәк,
Усал малайларны әләкләргә әни кирәк.
Ятлар ятим димәсенгә әни кирәк,
Өйләнгәндә киңәшергә әни кирәк.
Дөнья артка типкәләсә дә, әни кирәк,
Хатын сиңа үпкәләсә дә, әни кирәк.
Ә әнигә ниләр кирәк —
Уйлыйбыз шул ансын сирәк.
Гөләп
Сине күрсәм, җаным ташый минем,
Әллә нишлим, гөләп.
Бала чагым, яшьлекләрем кайта,
Күкрәгемдә гүләп.
Күптән, күптән ташлап киттек сине,
Яшибез без гөрләп.
Тик авырсак, сине юксынабыз
Шәһәрдә без, гөләп.
Шунда гына даруханәләрдә,
Зур акчалар түләп,
Блат белән генә табабыз без,
Син – дефицит, гөләп.
Балачактан мин урманга баргач
Җыяр өчен җиләк,
Бушка гына күп ашадым сине,
Аюкамыр-гөләп.
Инде хәзер сине күргән саен,
Җаным ташый гүләп.
Син бит минем яшьлек, туган ягым,
Минем япь-яшь йөрәк!
Бала чагымнан бер портрет син,
Чын копия, сурәт.
Чәнечкеле, әрсез, кәрлә куак
Син бит – мин ул, гөләп!
Җир яңара
