ХУШЛАШКАНДА ТАҺИР-ЗӨҺРӘ ШУШЫ ГАЗӘЛНЕ ӘЙТКӘННӘРЕ
Мөшкел эш җаныма төште, җан-җанашым, бәхил бул,
Тормадым бер мизгел мин, җан алырым, бәхил бул.
Мин бу көн кылсам сәфәр, төшсәм бу китү юлына,
Барса башым үлем җиргә, дучар шаһым, бәхил бул.
Шомлы дошманнар читлеккә дучар кылдылар мине.
Былбыл идем, аерым төштем, гөлестаным, бәхил бул.
Әгәр насыйп булса тагын, күрсәм йөзең пәрдәсез,
Әгәр каза итсә миңа, миһербаным, бәхил бул.
И Сайяди, бу ни үксү яралы былбыл кебек?
Даим үксеп елатучы, и гөлбакча, бәхил бул.
ТАҺИР БӘКНЕҢ АНАСЫ БАТЫРЛЫК КЫЛГАНЫ
Янә ул җирдә Таһир бәк анасы –
Ни кылсын, күзенең ак-карасы.
Көеп, ул бик күп аһ-зарларын кылды,
Ничә сүзләр укып, мөнәҗәт кылды.
Диде: – И балам, чын ирләрчә бул,
Кичеп җанаштан, тагын җанашлы бул.
Ялгыз башың ташлаганда җиһанны,
Таләп кыл син суда шәфкать итүне.
Кирәк булсаң, кавышуны теләүче,
Лаеклы булса, бул үзең теләүче.
Кеше ирләр кебек юлына керсә,
Ул – эшеннән яну юлында булса,
Син ул дивана кебек дөнья эчендә,
Кылып сагыш сарае су эчендә.
Янә Сәйфелмөлек Сәгыйте белән
Һәм дә йөз мең тугры гаскәри белән
Төшеп, дәрья эчендә ул юл алды,
Ата-анасы елап анда калды.
Насыйбәсен күреп, тапты гүзәлен,
Ул Бәдигыльҗамал, Мәликә ярын.
Янә син дә үтеп йөрәк яраңнан,
Кичәр ул гашыйк зары газиз җаннан.
Син һәм гашыйк икәнсең, җан кошы бул
Һәм дә Хак юлында аркадашы бул.
Көеп-янып, биреп рөхсәт анасы,
Укыды бу газәлне җан казасы.
ШАҺ ХУБАННЫҢ ГАЗӘЛЕ
Гашыйк булсаң, кич бу җаннан, аерыл,
Җан-бәгырьдән, гаиләңнән аерыл.
Таләп итсәң, йөзеп ярдан, кит, янма,
Аерыл җаның җиһаннан, аерыл.
Гашыйк җанаш булсаң, көфер түгелдер,
Юлыңда бу иманыңнан аерыл.
Тарлык иленнән кит, тәкать калмады,
Рәхим юк миһербансыздан аерыл.
И Сайяди, кавышу хасил булмады,
Инде ул миһербансыздан аерыл.
БӘКЛӘРНЕҢ ТАҺИРНЫ ҮТЕНГӘНЕ, СОЛТАННЫҢ БИРМӘГӘНЕ
Ясауллар тотып Таһирны анда,
Сандык эченә салып гүя бәндә,
Салып, сандык эченә җайладылар,
Зөһрәне ут эчендә яндырдылар.
Ясауллар торып аның башында,
Ничә көнлек азык салып каршында,
Янә хурлык белән су салып анда,
Халыклар барча хәйран калып анда.
Шул куйганны беркетеп суга салды,
Анасы елап каерыла калды.
Бу шәһәр-ил диде: – Булды кыямәт…
Шаһка барча әйтерләр сүз шелтәләп.
Диде бәкләр: – Килеп барча, бар әле,
Бабахан алдында әзер тор әле.
Хәзинәсе тулганча алтын алсын,
