Икегез дә – минем дәртемә дәрман,
Дучар булып каламын монда хәйран.
Дога ит, җанны кулына тапшырам,
Сезләр торганда, максатыма барам.
Югыйсә миңа бер кайгыдаш булмас,
Минем дәртемә һич дәрманын кылмас.
Илаһи, булмасын һич теләк һәм зар,
Сине уйлаудан яшьләнде бу күзләр.
Кайгысы син, ике күзем яктысы,
Баштан китмәде аерылу кайгысы.
Син – шушы ике күземнең нурысың,
Тормышым былбылы гөлбакчасы син.
Өметем гөлләре – камил чәчәктәй,
Максатым – җиткән зифа үсентедәй.
Синең кайгыңда күккә чыкты зарым,
Һәм синдәй дуска булсын һәрни барым.
Синең өчен көярмен кичә-көндез,
Сиңа корбан буламын япа-ялгыз.
Сине күрмәс күзем һәм сукыр булсын,
Һәм синсез торагым ул кабер булсын.
Сагынсам мин җанга шифа йөзеңне,
Алып күземә сөртермен эзеңне.
Сине күрергә теләсә күңелем,
Дөньяда терек һич йөрмәмен мин.
Сине күрмәс күзем булсын караңгы,
Һәм синнән үзгә юктыр миңа кайгы.
Һәм мин сезгә ай-кояшны телимен,
Минем ай-кояшым тәмам үзең син.
Бу сүзләрен әйтеп, аһ-зарлар кылды,
Бабахан алдында күп зарлар кылды.
ШАҺ ХУБАННЫҢ ГАЗӘЛЕ
Ялгызлык утында көю тәкъдирдә өлеш булды,
Кавышу шәмендә яну тәкъдирдә өлеш булды.
Сиңа кавышу теләп йөрү, һәлакәт җәфа күрү,
Синең юлыңда җан бирү тәкъдирдә өлеш булды.
Хода кылды сине гашыйк, дошманнар күрми лаек,
Олы-кече һәммә бозык тәкъдирдә өлеш булды.
Ничә еллар җәфа чиктем, чыбыкны агач иттем,
Үкенәмен, хата итү тәкъдирдә өлеш булды.
Сайяди, бу кадәр көймә, әмма көймичә торма,
Тагын миңа ялгыз йөрү тәкъдирдә өлеш булды.
ТАҺИР БӘКНЕҢ АНАСЫНА ҖАВАП БИРГӘНЕ
Диде Таһир: – Миһербаным, и ана,
Хатын-кызым, шәфкатем, җаным ана.
Минем өчен гаҗәеп бәладә син,
Терек син һәм бәлагә таручы син.
Көярсең, көл булырсың, җаным ана,
Бу җаным, һәлакәт иманым, ана.
Ятимнәрнең ятиме булдың ахыр,
Ятимлектә ятимдәй булдың ахыр.
Янә әйтте: – И Кәгъбәм, анам син,
Догага бездән артык җитешкән син.
Барыбызга Хода кайгыда булсын
Һәм дә гашыйкларның сөяре булсын.
Гашыйкларның эше даим тәвәккәл,
Көяр гашыйк утына, түзәр ни хәл.
Тәвәккәл кылмаган – адәм түгелдер,
Шушы гыйшык утына лаек түгелдер.
Мөшкелләрне тере иткән тәвәккәл,
Ятим күңелен ярсу иткән тәвәккәл.
Тәвәккәлләр булыр мәшәкатьле зат,
Торган саен мәхәббәте артыр, хак.
Ни көндер ул кыямәт көннәредәй,
Һәм көндез көне – елның төннәредәй?
Ясауллар аерырга тырышыр,
Бу Таһир бәк шушы газәлне укыр.
