Даст кўтармиш сабзаи кўклам.
Ул интизор кўзлар тубида
Соғинч бўлиб ёнгувчи оташ.
Шеъриятдир ишқ мактубида
Маҳбубларнинг дардига туташ.
Алишернинг сирли қалами
Оқ қоғозга муҳр этган ҳикмат.
Асрларнинг бахти, алами,
Истиқболга узатилган хат.
Ул Мусанинг сўнг васияти,
Ҳамид айтган энг латиф калом.
Ва Расулнинг самимияти —
Нафосатдир, шеърдир унга ном.
Севинч унга дўсти бебаҳо,
Дард ҳам унга бир зарурият.
Дардли байтлар туғувчи гоҳо
Шеъриятдир, ҳамдард шеърият.
Қўшиқлари бўлмайди адоғ,
Мадҳидадир эрк ва ҳуррият.
Шоир билан жангда айни чоғ
Курашган ҳам жасур шеърият.
Шеър нимадир, шеър сеҳри нима,
Шеър офтобнинг кокилларими?
Ё ул севги баҳрида кема —
Қўшгувчи дил соҳилларини.
Шеъриятга нимадир мезон
Ва нимага мезон шеърият.
У булутсиз мусаффо осмон,
У ҳасадсиз энг ёруғ ният.
Шу юлдузлар, шу осмон йўли
Кўк тоқини сирга ўрайди.
Гулшанларда севги булбули
Суюк гулни шеърга ўрайди.
Шеърият сен, у – менинг ўзим,
Бахт пойига ёзилган гилам.
Умримизга кирар беизн
Поёни йўқ тасаввур билан.
Тасаввурнинг поёни қайда,
Изланади шуур ва ният.
Жўн тасаввур тўхтаган жойда
Бошланармиш сирли шеърият.
* * *
Уйимизнинг баланд пирамонига
Қалдирғочлар шинам қурди ошиён.
Дунёга кўз очган полопонига
Она қуш меҳрибон эди, меҳрибон.
Болалар қурмағур, эрмакни ўйлаб,
Гўдакона айёр режа туздилар.
Ожиз полопонни отдилар ўйнаб,
Қалдирғоч йўғида уйин буздилар.
Она қуш оламни бузди чирқиллаб,
Бор эди на уйи, на полопони.
Мен ҳамон ўйлайман кўп ой, кўп йиллаб
Қурмағур болалар қилган хатони…
Юракда сен қурган уя бор эди,
Биринчи муҳаббат – қалдирғоч туйғу,
Фарзандинг – шодликка дунё тор эди,
Айрилиқ еллари олиб кетди ғув.
О биринчи севги, дилни ўртайди
Ўша дил қаърида сен доғ қолдиргач,
О сенга ўхшайди, сенга ўхшайди
Уйини қидириб келган қалдирғоч.
ВАҚТ СУРАТГА ОЛАР
Фарзанд ўстирамиз, яратамиз боғ,
Ғазаллар битамиз, кутамиз меҳмон.
Хайрли ишимиз бўлмайди адоқ
Ва биз ёр севамиз дард чекиб пинҳон.
Севги офтобининг шан зиёсида
Қалбимиз ҳар бурчи кўринар аён.
Ишқ лашкари босар қалб дунёсида
Худбинлик қўшини қилса ғалаён.
Одам биздан баҳра топгани онлар
Обрўда, иззатда ва қадрдамиз,
Вақт кинога олар бизни, ёронлар,
Айни шу лаҳзада биз қадрдамиз.
Саҳнада ўйналган сохта фожиа
Зумда унутилар ёпилгач парда.
Ҳаётда бир қадам боссак ножўя,
Акс-садо беради ўзга қалбларда.
