Ким бўлмасин – ҳушёр тортади.
Дийдасида меҳр ярқ этар,
Юрагида ҳавас ортади…
Гап ўтгандир икки ўртада,
Эр ва хотин аро тунд қараш.
Гўдак сўзи: “ая” ва “дада” —
Ним табассум ва “яраш-яраш”…
Бири сўкар, бириси жимдир,
Пайтин топиб қасдин олади.
Жанжалкашлар ёнида кимдир
Навбаҳорни эсга солади.
Ҳозиргина тугилиб мушти,
Сўкишарди икков бўралаб.
“Э, дарвоқе, баҳор келмишдир” —
Жим қоларлар атрофга қараб…
“Тош отамиз” баъзан бир-бирга,
Асаб торларини узгудак.
Нега баъзан етишмас бизга
Ўша қўшиқ, баҳор ва гўдак?..
ДАРАИ БУЛБУЛОН
Ғафур Ғуломга
“Дараи булбулон – бу макон номи,
Махмур булбулларнинг обод маскани,
Бунда табиатнинг нодир инъоми
Ғаройиб қўшиқлар маст этди мани.
Умрининг энг гўзал байтин айтгали
Гўё аҳли шоир байрамга чиққан:
Иқбол қасидаси, умид ғазали,
Севги қиссасига диллар тўлиққан.
Ширин ўтсин учун наврўзнинг базми,
Чақирар энг гавжум мушоиралар,
Ғазал фариштаси чорлайди бизни,
Келинг, куйлашайлик, шоир жўралар.
Тўғри, беғам қўшиқ тўқимоқ қийин,
Булбул каби силлиқ куйламоқ душвор,
Ахир, бизлар инсон бўлгандан кейин
Булбулга тақлиднинг не кераги бор?
Паришон дунёни шод боғлаб турар
Шеър сўзи, ишқ шавқи, булбул нағмаси,
Дам-бадам, он-баон сўроғлаб турар
Шоир ва булбулни Вақт йўқламаси.
Боқийлик фарзанди – куйловчи одам,
Нияти олийдур, олийдир ғоят:
Бир кун… булбулларга камёб шу олам
“Дараи булбулон” аталса шояд!
ТУНДА ЁҚҚАН ҚОР
Ногоҳ йўқлаб келган дўстдай шарпасиз,
Борлиқ сийнасига юмшоқ, беозор,
Худди қўноқ каби – кутилган, азиз,
Тунни оқартириб қўнмоқдадир қор.
Умрнинг шунақа даври бўлади:
Бошқача яшашга этасан қарор.
Порлоқ ният билан бағринг тўлади,
Ерни тўлдиргандай шу мусаффо қор.
Соф ниятинг: бўлса кўк тўла юлдуз,
Нонга мўл заминда тўқилса ашъор.
Ҳар тонг уфқинг узра кун кўргизса юз,
Тўшалса, йўлингни ёруғ қилиб қор…
Шеърга деб танланган шан сўзларимдан
Сенга тутдим, қалбим, не армонинг бор.
Қарагил: энг баланд юлдузларимдан
Узилиб, оқ-оппоқ тўкилмоқда қор.
ШЕЪРИЯТ
Шеър шундайин бир сеҳри олий,
Олам кашфи, ишқ кашфи унда.
У – шоирнинг теран хаёли
Ва умиди эртанги кундан.
Уфқ гўё оддий бир чизиқ,
Нигоҳларни имлаб ёнадир.
Шу чизиқнинг ортидан қизиқ
Орзу юрти шаклланадир.
Бургутларнинг қаноти теккан
Бокирадир чўққилар қори.
Водийларга шошиб, энтиккан
Шеърийдир ул юртим баҳори.
Шеърият гул майинлигида,
Майинликнинг қудратида ҳам.
Осмонларни майин илгида
