Бизга яқин бўлди юлдуз дунёси,
Ақл риштасидан уладик нарвон.
Бир лаҳза тўхтамас ҳаёт киноси,
Йўлда давом этар тинчимас карвон.
Биз уруғ сочамиз, кутиб самарин
Гоҳи шошқалоқмиз, гоҳ сабрдамиз.
Белимиздан ечмай меҳнат камарин,
Бахт излаймиз, зотан биз – қадрдамиз.
Бахтлимиз ё бахтсиз – қай ҳолатдамиз,
Кўринамиз кино камерасида.
Оқилмиз ва ёхуд жаҳолатдамиз,
Эҳтимол, шодлик ва ғам орасида.
Қайси дилда қолди биздан жароҳат,
Қайда иккиландик, қайда қалқдик биз,
Олам ҳар дақиқа қилар назорат,
Она халқимизу ва ўз қалбимиз.
Ободми уйимиз, софми эҳтирос,
Ҳалолми тузимиз, нони бурдамиз.
Биз рост яшадикми, курашдикми рост, —
Бор умримиз билан биз – қадрдамиз.
Лента айланади, ўтиб боради
Доно алломалар, жоҳил фотиҳлар.
Тинчлик китобидан сўз ахтаради
Даврон минабарида бийрон нотиқлар.
Олам байроғида эрк сўзи ёнар,
Ошиқлар тилида муҳаббат байти.
Бахтимнинг созида бир куй айланар,
Илҳом сонияси, муҳаббат пайти.
Шундай келиб кетар одамзод насли,
Ҳаёт гулшанига солиб ўчмас из.
Тарих тиним билмас сураткаш асли,
Тарих киносида биз – қадрдамиз.
БОБОЛАР ВА НАБИРАЛАР
Ўтган боболарга набира – бизлар,
Муқаррар кимгадир бўлурмиз бобо.
Дунёда йўқолиб кетмайди излар,
Бобо-набирасиз қолмайди дунё.
Боболар, сиз ҳориб етган бу манзил,
Сиздан бизга қутлуғ меросдир бу кун.
Умрингиз мазмуни вазмин, жуда зил,
Ҳар гал бир нимага бошланиш – якун.
Олис йўллар ётмиш сиздан-бизгача,
Биздан яна кетар келажакка йўл.
Уфқимизда ёнган оқ юлдузгача
Эҳтимол, бир умр йўл босармиз мўл.
Сиз сочган уруғдан тўлиб самарга,
Биздан ўз тақдирин сўрайди олам.
Биз эса шошамиз олис сафарга,
Сафар халтасида нон билан қалам.
Бобо Алишернинг сирли қалами
Битган байтлар билан мурғак зеҳним банд —
Қалам йўнмоқдаман: хаёл олами
Ҳали йўқ набирам меҳри-ла пайванд.
Авлодлар – узилмас олтин ҳалқалар,
Барқарор этурлар Вақт занжирини.
Янги боболардан зурёд тарқалар —
Қайтадан англовчи яшаш сирини.
Ажаб дунё экан, боғ мевасини
Тотганлар раҳмат дер бобо деҳқонга.
Яна мўл бўлсин деб Боғнинг ҳосили,
Дон сепиб кетарлар она маконга.
Қалбимдан сиз томон шошар нидолар,
Дунё ишларини ўйлаган сарим:
– Бу мен – набирангиз, ўтган боболар,
Бу – мен, туғилмаган набираларим.
ГУЛЛАР
Қалбим, ҳар қайда сен одил гапни айт.
Биз овлаган диллар, биз топган йўллар,
Ё зарра яхшилик, бир самимий байт —
Одамлар қалбига биз эккан гуллар.
Биз одамни хурсанд этиш йўлида
Олам-олам имконларга эгамиз.
Дўстлар орттирамиз бизлар, аслида
Одамлар қалбига гуллар экамиз.
Кел, рафиқим, созни қўлга олайлик,
Илҳом чолғувчида бир куй гувиллар.
Айтган қўшиғимиз – тиниқ, оловли —
Одамлар қалбига биз эккан гуллар.
