Ўттиз икки тишнинг зич панжараси.
Жаҳолат чоғида қафасдан чиқиб,
Чақса борми ногоҳ – битмас яраси.
* * *
Ҳикмат кўп яхшилар қаноатида,
Қайга елмоқдасан ҳасад отида?
Бу йўлдан манзилга етган бормикан,
Айтгил, бирор кимса – инсон зотида.
* * *
Аянчлидир бургут гар у бепарвоз,
Ғазал битилмаса – нечун оқ қоғоз?
Энг хунук манзара будир аслида:
Сукутдаги созчи, ғилофдаги соз.
* * *
Она остонадан бошланур ҳар йўл,
Покиза ниятнинг манзиллари мўл.
Мен толпинган жаҳон: қўшиқ, бахт, вафо…
Кўнглим, жаҳонгашта, жаҳонгашта бўл.
* * *
Хоҳи сурон солгил, шивирла хоҳи —
Акс-садо қайтарар тоғлар даргоҳи.
Ҳаётда хоҳ жоҳил, хоҳи оқил бўл —
Тоғда деб ҳис этгил ўзингни гоҳи.
* * *
Баҳор бутоғидан узилди япроқ,
Шу қисматни ўйлаб жон ичра титроқ.
Лоқайд қаролмайман: япроқ ва жонни
Ўз қаърига олиб лоқайддир тупроқ.
* * *
Кўп давронлар ўтди. Ер – кўҳна ёшда,
Не турли хаёллар эди ҳар бошда:
Улуғ биноларга тош қўйди Меъмор,
Сажда изи қолди баъзи бир тошда.
* * *
Гул – саҳро жаннати, о ишқий оташ, —
Кўнгилнинг гулидир, кўнгилгадир нақш.
Жаннатлардан нари – Саҳрои Кабир
Севги четлаб ўтган юракка ўхшаш.
* * *
Борлиқ иборатдир ҳикматхонадан,
Ҳар байт далолатдир ҳайратномадан:
Севги отлиғ соғлом фарзанд туғилар,
Ажаб, юрак отлиғ дардчил онадан.
* * *
Таъзим билан келса, ўнг қўлини ол,
Кўрдингки қўлида на тош, на қурол.
Ошиқмагил қўлда тоши йўқ, дея,
Бағри бошдир, бағри тошдир, эҳтимол.
* * *
Севги ногоҳ эшик қоқди, билмадим,
Ғамсиз дилда оташ ёқди, билмадим.
Не синоат сўнг Кун бўлиб фалакдан
Кулиб боқди, нега боқди, билмадим.
* * *
Минг дардга дармон бор гиёҳ бағрида,
Оқ ниятлар назми – сиёҳ бағрида.
Зинога йўл кўпдир, риёга йўл кўп,
Йўлини йўқотган гумроҳ бағрида.
* * *
Қисматинг не кечар, шеърим, билмадим,
Қўлдан учирганим содиқ кабутар.
Балки боқий умр ато қилмадим,
Бахтинг қай ҳасратли дилни овутар?
Сенсиз-ку изидан чиқмас коинот,
Сенсиз ҳам фараҳли тонглар отади.
Кимга эҳтиёжсан ва кимга нажот,
Руҳинг қай бир қалбда руҳ уйғотади.
Сенда – муҳаббатим, бор қувончу ғам,
Дилбар суҳбатларга сен бир баҳона.
Дўстга айланади бегоналар ҳам
Сен туфайли, шеърим – дўсти ягона.
Қўлга олиб ўшал нотаниш одам —
Умрида, ишқида умринг узайтсин.
