Кокили кулгудан таралган кун бу,
Севиниб қуёшга тушар қарашим:
Менинг ҳам шодлигим уни безади.
Мамнунман, менинг ҳам кулгумни ташиб
У зўр сўқмоқ бўйлаб олам кезади.
ЁМҒИР
Гулдирак от солди кўк сукутига,
Яшин булутларнинг кўксини тилди,
Ва сўлим далалар, боғлар устига
Гўёки ададсиз юлдуз тўкилди.
Қовушмаган каби бу олам билан,
Биллур мунчоқ янглиғ толлар барида,
Шу митти юлдузлар кўзда нам билан
Титрар чаманларнинг барқут бағрида.
ТОҒДАГИ ЙЎЛ
Инсонни кутади энтикиб
Тоғлардаги ёлғиз бир сўқмоқ.
Кўзларини нигорон тикиб,
Инсонга йўл бўлмоқчи бу чоқ.
Инсон эса ўтар наридан,
Янги довон, қир ошар инсон.
Ўзгалар юрмаган тоғ йўлларидан
Қояларга тирмашар инсон.
Қалбини тарк этмайин умид,
Кутмоқликдан сўқмоқ толмайди.
Ўйларидан кетмайин умид,
Изларидан шўхлик қолмайди.
Вужудини яйратган балки
Инсон келар деган далдалармиди?
Девона бўлмаса севинчдан қалқиб,
Сохта умид билан алданармиди?..
МЕНИ ИЗЛАБ
Оппоқ қор остида мудрайди борлиқ,
Дала йўли билан қайтаман уйга.
Шу дилбар тиниқлик, шу беғуборлик
Юракни ундайди қўшиққа, куйга.
Кимлардир ўтибди мендан олдинроқ,
Қишлоқ қизчалари, болалари ё?
Ўнгу сўлларга қор сингари оппоқ
Тиниқ хисларини сочишиб гўё.
Кўксига кулгудан қўнғироқ илиб,
Кумуш жаранг бериб борлиқ устида,
Ёшлигим гўё мен сари интилиб
Боғларни уйғотмиш қиш уйқусидан.
Кулиб борарканман, шу излар бўйлаб,
Кўзимга ёшариб кўринди олам.
Кўкаламзор анҳор бўйларин ўйлаб,
Ўша соҳилларда кездим хаёлан.
Чангини кўтариб ўша йўлларнинг
Асов болалигим елни қуволган.
Ўчмас муҳри бўлиб олов йилларнинг
Шу боғ кўчаларда изларим қолган.
Нега у чоғларни унутмоқ қийин,
Нега шўхлик бу дам юрак ҳамроҳи?
Турли хаёлларга бордиму, кейин
Бунинг боисини англадим охир:
Менинг шўхлигимни, кулгимни излаб,
Эслаб жўшқинлигим – шалолалигим,
Кумуш сўқмоқ бўйлаб қолдириб излаб
Йўқлаб келган экан ўт болалигим.
ЛОЛА
Кишиларга элтмоқ учун ёриб ер тагин,
Нурга олиб чиқди ол кулгусини.
Бу тонг ёлғиз ўзи, билар эртага
Чаманнинг кулгуга кўмилгусини.
Шу умид қизиллик қўшар рангига,
Олов вужудидан қирмиз қўр томар.
Майин тебранади ел оҳангига,
Шу эзгу ўй билан ширин ўртанар.
* * *
Юлдуз билан юлдуз имлашди кўкда,
Балки сени кўрди ва мени.
Юлдуз юрагига шўхликлар тўкди
Одамларнинг гавжум замини.
Заминда ошиқдир одамга одам,
Одам умид билан боқар оламга.
Балки шунинг учун юлдуз дамодам
