Ҳожаси учун қулининг қадри унинг занжирида. Озод бўлган қул ҳожасига эмас, аввал ана шу занжирга нафрат билан қарайди. «Минг лаънат, сенга» дейди. Қайта шу занжирни кўрмаслик учун жонини тикади.
Бизнинг ҳурриятимиз, озодлигимиз ҳам жонимиз қадар азиз турсагина унга ҳар ўткинчи чанг солавермайди. Келинг, ҳурматли элдошим, Соҳибқирон Темур бобомиз тутган адолат тарозусининг бир палласида жонимиз, ўзгасида озодлигимиз турсин. Шу ният дилда барқарор бўлса бизларни ҳазрат Соҳибқироннинг руҳи поклари қўллагай. Ободлик изимиздан эргашиб юргай. Гўзаллик бизни ўз чаманларига бошлагай. Биз гулларга, гуллар бизга ярашгай.
Яна сўзимиз аввалидаги озодликнинг ифорини туйиш учун қишлоқда яшаб кўриш керак деган фикрнинг чироғига мой қуйсак. Одам қишлоқда яшаса ёз чилласида яланг оёқ тупроқ кечиб юриш бахтига муяссар бўлади. Чангни хуш кўрмайдиган кимса «тупроқ кечиш ҳам бахтми», дея чимирилиши мумкин. Аслимиз гил, борар жойимиз гил бўлгач товонингда қайноқ тупроқ тафтини сезиш волиданг бағрига бош қўйгандек оромбахшдир.
Мени шоир қилган шу тупроққа тиз чўкаман, мен тикилсам менга боламдек талпинган майсаларга қўл чўзаман, менга покликни ўргатган булоқлар қошида бошим хам. Менинг қондошларим, менинг тобуткашларим, ҳамқишлоқларим миннатли ёғли таомдан кўра пешонаси терини ялаб, озодлигига шукур қилгувчи одамлардан айро яшаш – демакки, бу дунёда мен учун ёлғон яшашдир. Улар бойликка суянмайдилар. Улар меҳрга, оқибатга таянадилар. Улар бозорма бозор юриб ризқ ахтармайдилар, аксинча, Момо Ер бағрида ризқ яратадилар. Тиллашса пуллари билан эмас, ниҳоллари, токзорлари, боҚлари билан тиллашади. Ўкинса ўроғига ўкинади, жаҳли чиқса ток қайчисида чилпийди шу жаҳлни. Суянса кетмонига суянади. «Она» деса Момо Ер уларга «болам», дейди. Демак, шундай одамлар ичида яшолмаган шоир ўзидан ўпкалансин.
Энди ёзсам бу ёғига сўзларим шеър бўлади. Мен бир калом айтай, Ватандош! Сиз ҳам жўр бўлинг!
Исмингдан айланай, Озодлик,
Исмингда шодликнинг жилваси.
Ерда ҳам, кўкда ҳам ободлик,
Халқимга буюрсин ҳаммаси!
(***)
БИЗ ТИНЧЛИККА ТИЛАКДОШМИЗ
Яхши яшаш орзуси инсонни ҳеч қачон тарк этмайди. Аслида муҳтарам Юртбошимиз таъкидлаганларидек, инсон бу дунёга бахтли яшагани келади. Бахтнинг бешигини эса эзгулик тебратади. Эзгу ниятга эш бўлган одамнинг чеҳраси ҳам қуёшдек порлаб туради. Шу маънода биз бу дунёга эзгулик учун келган миллат, олам аҳлига ҳам яхшилик тилаб яшаётган халқмиз. Зеро, бир майизни қирқ бўлиб ейишга одатланган эл, Яратгандан ўзига тилаган хуш ниятларни ўзгаларга ҳам раво кўриб яшаш табиий, албатта. Бу фазилат бизларга бобомерос ва биз улуғ аждодларимизнинг асрлар оша яшаб келаётган анъаналари, қадриятлари билан фахрланамиз.
Яна шуни комил ишонч ва алоҳида ифтихор билан айтамизки, жорий йилнинг 17 июль куни Президентимиз томонидан қабул қилинган «Ўзбекистон Республикаси давлат мустақиллигининг йигирма тўрт йиллик байрамига тайёргарлик кўриш ва уни ўтказиш тўғрисида»ги Қарорининг ҳар бир сўзи, ҳар бир бандида халқимизга хос бўлган ана шу бағри кенглик, тантилик, шарқона ҳикмат уфуриб турибди.
Ҳур фикр – онгу тафаккуримизда товланган нур. Бу нур учун имконият эшигини мустақиллигимиз очгани барчамизга аён ҳақиқат. Аслида одамзот бахти унинг инсоний ҳақ-ҳуқуқи ва қадр-қиммати борлигини билиб яшашдан бошланади. Шукурким, ўтаётган 24 йил бу борада бизнинг қалб кўзимизни очди. Биз аввало ўзимизга, ён-веримизга, қўшни давлатлар, дунё халқлари ахволу руҳиятига тийрак боқишни, тўғрироғи, онгу тафаккуримиздаги ўзгаришлар боис тўғри баҳолашни ўргандик.
Ҳеч бир яхшилик, ҳеч бир бунёдкорлик осмондан тушмаслигини, темир интизом, ҳалол меҳнат, илму ҳикмат ҳар бир инсонни шахс сифатида камол топтиришини, жамиятдаги мусаффо муҳитни оқил ва одил одамлар яратишини, улуғ аждодларини эъзозлаб яшаган халқ авлодларидан иззат кўришини, миллат ёшларига берилган имконият, яъни ҳеч кимдан кам бўлмайдиган баркамол авлодни тарбиялаш – буюк келажакка қўйилган ишончли қадам эканлигини мустақилликка эришгач янада теранроқ англадик. Яна англаганимиз шу бўлдики, топганинг ўзингга буюрсагина қаддингни тик тутиб яшайсан. Қўли пастга тушиб кетган инсоннинг руҳи ҳам оёқ остида бўлади. Шу боис, мулк эгаси – сўз эгаси.
Шунинг учун ҳам қарорда таъкидлаб ўтилганидек, «мустақилликка қадар мамлакатимизда умуман мавжуд бўлмаган кичик бизнес ва хусусий тадбиркорлик соҳаси бугунги кунда ялпи ички маҳсулотнинг 56 фоиздан ортиғини ишлаб чиқараётгани, мазкур тармоқда жами иш билан банд аҳолининг 75-77 фоизи меҳнат қилаётгани» муҳтарам Президентимиз олиб бораётган оқил ва доно сиёсатнинг меваси эканлигини эндиликда нафақат ўз халқимиз, бутун дунё аҳли эътироф этмоқда.
Яна бир аён ҳақиқат – инсоннинг қадри аввало ўз оиласидаги, маҳалла-кўй, жамиятдаги ўрни билан баҳоланади. Биз бугун эришаётган ютуқлар кўп бор эътироф этилаётганидек, аввало заҳматкаш халқимизнинг ҳалол меҳнати, тинчлигимиз, хотиржамлигимиз, диёримиздаги 130 миллат-элат аҳлининг иноқлиги, меҳру муҳаббати, етти ўлчаб бир кесиб, босқичма-босқич олиб борилаётган оқилона бошқарув эвазига қўлга киритиляпти.
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера:
