Жаҳонни тўлдириб, ғойиб жаҳонда,
Ҳама ғарқ сенга, сен йўқсан маконда.
Ниҳону ошкордирсен ҳамиша,
Қарору беқарордирсен ҳамиша.
Сенинг хомушлигинг гўёлигингдин,
Сенинг пинҳонлигинг пайдолигингдин.
45 Ҳама маънию шаклинг исм эмишдир,
Ўзинг ганжу жаҳон тилсим эмишдир.
Ажаб нуру шукуҳдир нури ул зот,
Ки ҳар бир заррада чақнайди заррот.
Сени ҳар заррага ҳамроҳ кўрармен,
Қаён боқмай, сени, Оллоҳ, кўрармен.
Туташдир битта йўлга ҳазратинг ул,
Ҳама олам ўзингсан, қудратинг ул.
Сенга ҳайрон бир эрмас, неча юз ҳам,
Ики олам адойингдир, ўзинг ҳам.
50 Вужудлар бори зилли ҳазратингдан,
Ҳама осор кучингдан, санъатингдан.
Жаҳони ақлу жонлар сенга ҳайрон,
Сен эрсанг парда ичра, бору пинҳон.
Жаҳонни тўлдириб, йўқдир нишонинг,
Ақл кўргай, агар йўқдир аёнинг.
Аёни ақлу пинҳони хаёли,
Тааллиллоҳ, ажаб нури талли…
Чу сендин ўзга йўқ, ҳар дам ўзингсен,
Агар бор бўлса бир, ул ҳам ўзингсен.
55 Демиш бир яхши чун таъриф этиб зот,
Ки “Аттавҳид-исқотул изофот”
.
Нечун ваҳдатга пайванд излайин мен?
Дедим-ку, матлубу толиб ўзингсен.
Тўқиркан тавҳидинг дебосин
ул дам,
Тилармен кўксиму жонимни тилсам.
Чиқар мингларча қалблар тарк этиб хок,
Нидо этсанг улар сорига, эй пок.
Жаҳонга неча халқлар келди, кетди,
Ҳама яхши, ёмон тупроққа ётди.
60 Ва лекин бўлмади бир кимса огоҳ,
Жаҳондин ўтдилар ғафлатга ҳамроҳ.
Гумонда кечдилар ул барча андоқ,
Насиба бехабарлик бўлди бундоқ.
Бирор жон билмади: жон не эмишдир?
Бирор тан билмади: тан не эмишдир?
Қулоқ сир уқмади гар тинглади мўл,
Хабардор бўлмади кўз, кўрса ҳам ул.
Нечун гўё эрур тил, билмагай, бас,
Нечун қувватлидир тан, доғи билмас.
65 На огоҳлик шу эврилмиш фалакдин,
На инсу жинсу шайтону малакдин.
