Mary (Türkçe)

Mary

I

Birkaç yıl önce Bogota'da kurulan ve o zamanlar Cumhuriyet çapında ünlü olan Dr. Lorenzo María Lleras'ın okulunda eğitimime başlamak için babamın evinden alındığımda bile çocuktum.

Yolculuğumun arifesinde, akşamdan sonra, kız kardeşlerimden biri odama girdi ve bana tek bir sevgi dolu kelime söylemeden, hıçkırıklar sesini bastırdığı için, kafamdan bir saç kesti: dışarı çıktığında, gözyaşlarının bir kısmı boynumdan aktı.

Ağlayarak uykuya daldım ve daha sonra acı çekmek zorunda kalacağım birçok üzüntünün belirsiz bir önsezisini yaşadım. Çocuksu bir kafadan çıkarılan tüyler; Bu kadar yaşam karşısında ölüme karşı sevginin bu önlemi, uyku sırasında ruhumun varlığımın en mutlu saatlerini anlamadan geçirdiğim tüm yerlerde dolaşmasını sağladı.

Ertesi sabah babam annemin kollarını başımdan ayırdı, gözyaşlarıyla ıslanmıştı. Kız kardeşlerim, vedalaştıklarında, onları öpücüklerle silip süpürdüler. Mary alçakgönüllülükle sırasını bekledi ve vedalaşırken, pembe yanağını benimkine birleştirdi, ilk acı hissiyle dondu.

Birkaç dakika sonra, yüzünü gözlerimden saklayan babamı takip ettim. Çakıl taşlı yoldaki atlarımızın ayak sesleri son hıçkırıklarımı boğdu. Çayırları sağımızda bulunan Sabaletas'ın söylentisi bir an için yatıştı. Zaten evden istenen gezginlerin görüldüğü yolun tepelerinden birinin etrafında dolaşıyorduk; Gözlerimi ona çevirdim ve sevdiklerimden birini aradım: Mary, annemin odasının pencerelerini süsleyen sarmaşıkların altındaydı.

II

Altı yıl sonra, lüks bir Ağustos'un son günleri, yerli vadiye döndüğümde beni karşıladı. Kalbim vatansever sevgiyle dolup taştı. Zaten gezinin son günüydü ve yazın en parfümlü sabahının tadını çıkardım. Gökyüzünün soluk mavi bir tonu vardı: doğuda ve dağların yükselen sırtlarında, hala yarı yas tutmuş, sevgi dolu bir nefesle dağılmış bir dansçının sarığının gazlı bezi gibi küçük altın bulutları dolaşıyordu. Güneyde, gece boyunca uzaktaki dağları susturan sisler süzülüyordu. Geçişi beni engelleyen akarsularla sulanan yeşil gramallerin ovalarını geçtim, güzel inekler lagünlere girmek için sesteaderos'larını bıraktı ya da çiçekli ayak izleri ve yapraklı incir ağaçlarıyla tonozlu yollarda. Gözlerim, yaşlı çiftlerin tepeleri tarafından gezginden yarı yarıya gizlenmiş olan bu yerlere hevesle sabitlenmişti; erdemli ve dost canlısı insanlar bıraktığı çiftlik evlerinde. Böyle zamanlarda U***'nun piyanosunun aryaları kalbime dokunmazdı: Soluduğum parfümler lüks elbiselerine kıyasla çok hoştu; O isimsiz kuşların şarkısının kalbime o kadar tatlı armonileri vardı ki!

Bu kadar güzelliğin karşısında suskundum, hatırasını hafızamda tuttuğumu sanıyordum, çünkü sınıf arkadaşlarımın hayran olduğu bazı stanzalarımda onun soluk mürekkepleri vardı. Işıkla dolu, şehvetli melodilerle, karışık binlerce aromayla, baştan çıkarıcı kadınların pek çok kıyafetinin fısıltılarıyla dolu bir balo salonunda, on sekiz yaşında rüyasında gördüğümüz kişiyi buluruz ve onun kaçak bir bakışı alnımızı yakar ve sesi bir an için bizim için diğer tüm sesleri susturur, ve çiçekleri bilinmeyen özleri geride bırakır; Sonra göksel bir secdeye düşeriz: sesimiz güçsüzdür, kulaklarımız artık onu duymaz, gözlerimiz onu takip edemez. Ama tazelenmiş zihni, saatler sonra hafızasına döndüğünde, dudaklarımız şarkılarda övgülerini mırıldanıyor ve o kadın, aksanı, görünüşü, halılar üzerindeki hafif adımı, o şarkıyı taklit eden, kaba olanın ideal olduğuna inanacağı şey. Böylece gökyüzü, ufuklar, pampalar ve Cauca'nın zirveleri, onları düşünenleri susturur. Yaratılışın büyük güzellikleri bir anda görülemez ve söylenemez: sadakatsiz hafızayla soluk ruha geri dönmelidirler.

Gün batımından önce, dağın yamacında ailemin evinin beyazladığını görmüştüm. Ona yaklaştığımda, endişeli bir bakışla söğüt ve portakal ağaçlarının gruplarını saydı, bu gruplardan kısa bir süre sonra odalara dağılan ışıkların geçtiğini gördüm.

Sonunda, oluştuğunu gördüğü meyve bahçesinin hiç unutulmamış kokusunu soludu. Atımın at nalı bahçenin parke taşı üzerinde parlıyordu. Tarif edilemez bir çığlık duydum; Annemin sesiydi: Beni kollarında tutup göğsüne yaklaştırırken, gözlerimi bir gölge kapladı: bakir bir doğayı harekete geçiren yüce bir zevk.

Gördüğüm kadınlarda, kız bıraktığım kız kardeşlerimde tanımaya çalıştığımda, Mary yanımda durdu ve gözleri uzun kirpiklerle çevrili geniş göz kapaklarıydı. Kolum omuzlarından yuvarlanırken, beline doğru fırçalandığında en belirgin allıkla kaplı olan yüzüydü; Ve gözleri hala nemliydi, ilk sevgi dolu ifademe gülümsüyordu, tıpkı ağlaması bir annenin okşamasını susturan bir çocuğunki gibi.

III

Saat sekizde, evin doğu kısmında pitoresk bir konumda bulunan yemek odasına gittik. Ondan dağların çıplak sırtlarını gökyüzünün yıldızlı arka planına karşı görebiliyordunuz. Çölün auraları bahçeden geçti ve gelip bizi çevreleyen gül çalılarıyla oynamak için aromalar topladı. Kararsız rüzgar, nehrin sesinin dakikalarca duyulmasına izin verdi. Bu doğa, gecelerinin tüm güzelliğini gösteriyor gibiydi, sanki dost canlısı bir misafir kabul ediyormuş gibi.

Babam masanın başını tuttu ve beni sağına yerleştirdi; Annem her zamanki gibi solda oturuyordu; Kız kardeşlerim ve çocuklarım belirsiz bir şekilde durdular ve Mary önümde durdu.

Yokluğumda grileşen babam bana memnuniyet dolu bakışlar attı ve aynı zamanda başka dudaklarda hiç görmediğim kötü niyetli ve tatlı tavrıyla gülümsedi. Annem çok az konuşurdu, çünkü o anlarda etrafındaki herkesten daha mutluydu. Kız kardeşlerim atıştırmalıkları ve kremaları denemem için ısrar ettiler; ve gurur verici bir söz ya da inceleyici bir bakış attığım kişiye kızardı. Meryem gözlerini inatla benden sakladı; ama onlarda, kendi ırklarından kadınların parlaklığına ve güzelliğine hayran kalabildim, iki ya da üç kez, pişmanlıklarında benimkiyle tam olarak karşılaştılar; Kırmızı, nemli ve zarifçe zorunlu dudakları bana sadece bir an güzel dişlerinin örtülü astarını gösterdi. Kız kardeşlerim gibi, biri batık bir karanfil olan iki örgü halinde düzenlenmiş bol koyu kahverengi saçları giyiyordu. Hafif muslin, neredeyse mavi bir takım elbise giydi, bunun sadece beden ve eteğin bir kısmı keşfedildi, çünkü mor ince pamuk renginde bir eşarp, göğsünü mat beyazlık boğazının tabanına gizledi. Örgüleri servis etmek için eğilirken yuvarlandıkları yere geri çevirdiğimde, lezzetli bir şekilde döndürülmüş kollarının alt tarafına hayran kaldım ve elleri bir kraliçeninki gibi manikürlendi.

Akşam yemeğinden sonra köleler masa örtülerini kaldırdılar; içlerinden biri Rab'bin Duası'nı dua etti ve efendileri duayı tamamladı.

Konuşma daha sonra ailemle benim aramda gizli kaldı.

Mary kucağında uyuyan çocuğu kucağına aldı ve kız kardeşlerim onu odalara kadar takip ettiler: onu çok sevdiler ve tatlı sevgisine itiraz ettiler.

Zaten oturma odasında, babam emekli olmak için, kızlarının alnından öptü. Annem benim için belirlenmiş olan odayı görmemi istedi. Kız kardeşlerim ve Mary, zaten daha az utangaç olarak, süslendiği bakımın bana nasıl bir etki yarattığını görmek istediler. Oda, evin önündeki koridorun sonundaydı: tek penceresi rahat bir masanın yüksekliğindeydi; O anda, yapraklar ve çubuklar açıkken, gül çalılarının çiçekli dalları, taç zambaklarında ve zambaklarında, karanfillerinde ve nehrin mor mavi çanlarında zahmetli bir şekilde bulunan güzel bir mavi porselen vazonun bulunduğu masayı süslemeyi bitirmek için içinden girdi. Yatak perdeleri, geniş pembe kurdelelerle sütunlara bağlanmış beyaz gazlı bezdendi; ve başlığın yanında, bir anne inceliği için, çocukken sunaklarım için bana hizmet eden küçük Dolorosa vardı. Bazı haritalar, konforlu koltuklar ve güzel bir banyo seti trousseau'yu tamamladı.

"Ne güzel çiçekler! "Bahçedeki herkesi ve masayı kaplayan vazoyu gördüğümde haykırdım.

"Maria onları ne kadar sevdiğini hatırladı," diye gözlemledi annem.

Ona teşekkür etmek için gözlerimi çevirdim ve sanki o zaman bakışlarımı taşımakta zorlanıyormuş gibi gözleri.

"Maria," dedim, "onları benim için saklayacak, çünkü uyuduğun odada zararlılar.

"Bu doğru mu?" -diye cevap verdi- ; Onları yarın yenileyeceğim.

Aksanı ne kadar tatlıydı!

"Bunun gibi o kadar çok kişi var ki?"

"Çok; her gün yenilenecektir.

Annem beni kucakladıktan sonra, Emma elini bana uzattı ve Maria, bir an için onu terk ederek, çocukluğunda bana gülümsediği gibi gülümsedi: o soluk gülümseme, Raphael'in bakire bir bakiresi karşısında şaşıran çocukluk aşkımın kızının gülümsemesiydi.

IV

Çocukluğumda uykuya daldığımda köle Petrus'un harika masallarından biri gibi huzur içinde uyudum.

Meryem'in masamdaki çiçekleri yenilemek için içeri girdiğini ve dışarı çıktığında yatağımın perdelerini mavi çiçeklerle noktalanmış buharlı müslin eteğiyle fırçaladığını hayal ettim.

Uyandığımda, kuşlar portakal ve pomarrososların yapraklarında çırpınarak şarkı söylüyorlardı ve portakal çiçekleri kapıyı açar açmaz odamı aromalarıyla doldurdu.

Mary'nin sesi daha sonra kulaklarıma tatlı ve saf bir şekilde ulaştı: çocuksu sesiydi, ama daha derin ve kendini hassasiyet ve tutkunun tüm modülasyonlarına ödünç vermeye hazırdı. Eyvah! Rüyalarımda kaç kez aynı aksanın yankısı ruhuma geldi ve gözlerim o Ağustos sabahı onu çok güzel gördüğüm o meyve bahçesini boşuna aradı!

Masum okşamaları benim için olan çocuk, artık oyunlarımın yoldaşı olmayacaktı; ama altın yaz akşamları yanımda, kız kardeşlerimin grubunun ortasında yürüyüşe çıkıyordu; En sevdiği çiçekleri yetiştirmesine yardım ederdim; Akşamları sesini duyardım, gözleri bana bakar, tek bir adımla ayrılırdık.

Elbiselerimi hafifçe temizledikten sonra pencereyi açtım ve Mary'yi bahçenin sokaklarından birinde, Emma'nın eşlik ettiği yerde gördüm: Bir önceki günden daha koyu bir takım elbise giymişti ve beline bağlı mor eşarp, eteğinin üzerine bir bant şeklinde düştü; İki krengaya bölünmüş uzun saçları, sırtının ve göğsünün yarısını saklıyordu: o ve kız kardeşimin çıplak ayakları vardı. Onu destekleyen kollardan biraz daha beyaz bir porselen kap taşıyordu, gece boyunca açık güllerle doldurdu, daha az nemli ve taze olanı solmuş olarak attı. Arkadaşıyla birlikte gülerek, güllerden daha taze olan yanaklarını taşan kaseye daldırdı. Emma beni keşfetti: Mary bunu fark etti ve bana dönmeden, ayaklarını benden gizlemek için dizlerinin üzerine düştü, eşarbını oymadan çözdü ve omuzlarını onunla örttü, çiçeklerle oynuyormuş gibi davrandı. Patriklerin çıplak kızları, şafak vakti sunakları için çiçek topladıklarında artık güzel değillerdi.

Öğle yemeğinden sonra annem terzisini aradı. Emma ve Maria onun yanında nakış işliyorlardı. Kendimi tanıttığımda tekrar kızardı; Belki de sabahları istemeden ona verdiğim sürprizi hatırladı.

Annem beni durmadan görmek ve duymak istiyordu.

Emma, daha şimdiden ima ederek, bana Bogotá hakkında binlerce şey sordu; Onlara muhteşem baloları, kullanımda olan güzel bayan elbiselerini, o zamanlar yüksek sosyetede olan en güzel kadınları tarif etmemi istedi. İşlerinden ayrılmadan dinlediler. Mary bazen dikkatsizce bana baktı ya da koltuk arkadaşına gözlemler yaptı; Ve nakışla ilgili bir şeyler danışmak için anneme yaklaşmak için ayağa kalktığında, zarif bir şekilde kıvrılmış ayaklarını görebiliyordum: hafif ve onurlu adımı, ırkımızın kederli olmayan tüm gururunu ve Hristiyan bakirenin baştan çıkarıcı alçakgönüllülüğünü ortaya çıkardı. Annem kızlara gramer ve coğrafya dersleri vermemi istediğini söylediğinde gözleri parladı, bu konuda çok az bilgiye sahip oldukları konular. Derslere altı ya da sekiz gün sonra başlayacağımız konusunda hemfikiriz, bu süre zarfında birbirimizin bilgi durumunu mezun edebildim.

Saatler sonra bana banyonun hazır olduğunu söylediler ve ben de yanına gittim. Olgun meyvelerle boğulmuş yapraklı ve şişman bir portakal ağacı, yanmış taş ocaklarının geniş göletinde bir köşk oluşturdu: birçok gül suda yüzdü: oryantal bir banyoya benziyordu ve Meryem'in sabahları topladığı çiçeklerle parfümleniyordu.

V

Üç gün geçmişti ki, babam beni vadideki haciendalarını ziyaret etmeye davet etti ve onu memnun etmek gerekiyordu; Öte yandan, şirketlerine gerçek bir ilgim vardı. Annem yakında geri dönmemiz için istekliydi. Kız kardeşlerim üzüldü. Meryem, onların yaptığı gibi, aynı hafta içinde geri dönmem için bana yalvarmadı; Ama seyahat hazırlıkları sırasında gözleriyle durmadan beni takip etti.

Benim yokluğumda, babam özelliklerini belirgin bir şekilde geliştirmişti: pahalı ve güzel bir şeker fabrikası, onu tedarik etmek için birçok baston çalısı, sığır ve atlarla dolu geniş otlaklar, iyi yemlikler ve lüks bir yerleşim evi, Tierra Caliente'nin haciendalarının en dikkat çekici olanını oluşturuyordu. İyi giyimli ve memnun olan köleler, kölelik içinde olabildikleri ölçüde, efendilerine karşı itaatkar ve şefkatliydiler. Kısa bir süre önce çocukken bana chilacoa'ları ve guatine'leri ormanın kalınlığında tuzağa düşürmeyi öğreten adamlar buldum: ebeveynleri ve beni tekrar açık bir zevk belirtisiyle gördüler. Sadece iyi dost ve sadık ayo Pedro bulunamayacaktı: Bogota'ya doğru yola çıktığım gün beni ata bindirdiğinde gözyaşı dökmüştü: "Dostum, seni artık görmeyeceğim." Kalbim onu dönmeden önce öleceğim konusunda uyardı.

Babamın efendisi olarak kalırken kölelerine şefkatle davrandığını, eşlerinin iyi davranışlarını kıskandığını ve çocukları okşadığını fark edebiliyordum.

Bir öğleden sonra, gün batımında, babam Higinio (uşak) ve ben çiftliklerden fabrikaya dönüyorduk. Yapılan ve yapılacak işlerden bahsettiler; Daha az ciddi şeylerle meşguldüm: Çocukluğumun günlerini düşündüm. Yeni kesilen ormanların ve mevsiminde piñuelaların kendine özgü kokusu; komşu guaduales ve guayabales'teki papağanların greguería'sı; dağlar tarafından tekrarlanan bir çoban boynuzunun uzaktan çalması: omuzlarındaki aletlerle işten geniş bir şekilde dönen kölelerin castrueraları; Değişen sazlıkların arasından görülen ağaçlar: Her şey bana kız kardeşlerim María ve benim annemden bir miktar lisans aldığımız, azimle elde ettiğimiz öğleden sonraları hatırlattı, en sevdiğimiz ağaçlardan guavalar toplayarak, piñuelas yuvalarını çıkararak, genellikle kollarda ve ellerde ciddi yaralanmalarla ve mercanların çitlerinde muhabbet kuşu civcivleri üzerinde casusluk yaparak kendimizi rahatlattık.

Bir grup köleyle tanıştığımızda, babam olağanüstü bir duruşa sahip genç bir siyah adama şöyle dedi:

"Öyleyse Bruno, evliliğinle ilgili her şey yarından sonraki gün için ayarlandı mı?"

"Evet, efendim," diye yanıtladı, kamış şapkasını çıkarıp küreğinin sapına yaslanarak.

–Vaftiz ebeveynleri kimlerdir?

"Ña Dolores ve ñor Anselmo, merhametiniz dilerse.

"Şey. Remigia ve sen iyi itiraf edileceksin. Onun ve kendin için ihtiyacın olan her şeyi sana vermek için gönderdiğim parayla satın aldın mı?

"Hepsi orada, efendim.

"Ve sen sadece mı istiyorsun?"

"Merhametin görecek.

"Higinio'nun sana işaret ettiği oda iyi mi?"

"Evet, efendim.

"Ah! Biliyorum. İstediğin şey dans.

Sonra Bruno güldü, göz kamaştırıcı beyazlık dişlerini göstererek arkadaşlarına baktı.

"Bu adil; Çok iyi davranıyorsun. Biliyorsun," diye ekledi, Higinio'ya hitaben, "bunu düzelt ve mutlu ol.

"Ve mercede'lerin daha erken mi ayrılıyor?" Bruno sordu.

"Hayır," diye yanıtladım; Kendimizi davetli sayıyoruz.

Önümüzdeki Cumartesi gününün erken saatlerinde, Bruno ve Remigia evlendi. O gece saat yedide babamla birlikte müziğini duymaya başladığımız dansa gitmek için yola çıktık. Vardığımızda, çetenin köle kaptanı Julian, bizi üzengiye götürmek ve atlarımızı almak için dışarı çıktı. Pazar elbisesiyle lükstü ve belinden gümüş garnizonun uzun palasını, işinin nişanını astı. Eski evimizin bir odası, içinde dans etmek için içerdiği emek ekipmanlarından boşaltılmıştı. Onu platformlarla çevrelemişlerdi: kirişlerden birine asılı ahşap bir avizede, yarım düzine ışık dönüyordu: müzisyenler ve şarkıcılar, agregaların, kölelerin ve manumisoların bir karışımı, kapılardan birini işgal etti. Sadece iki saz flüt, doğaçlama bir davul, iki alfandok ve bir tef vardı; ama negritoların güzel sesleri bambucoları öyle bir ustalıkla söylüyordu; şarkılarında melankoli, neşeli ve hafif akorların içten bir kombinasyonu vardı; Söyledikleri ayetler o kadar şefkatle basitti ki, en kültürlü dilettante bu yarı-vahşi müziği coşkuyla dinlerdi. Zamarros ve şapkalarla odaya girdik. Remigia ve Bruno o anda dans ettiler: mavi bolero, kırmızı çiçek tumbadillo, siyah işlemeli beyaz gömlek ve boğucu ve yakut renkli kristal dallarla, iksa büyüklüğünden beklenen tüm nezaket ve armağanla dans etti. Bruno, omuzlarının üzerine iplik ruanasının kumaşlarını, renkli battaniye pantolonlarını, ütülenmiş beyaz gömleğini ve belinde yeni bir beyaz gömleği katlayarak takdire şayan bir ustalıkla çarptı.

Köylülerin her bir dans parçasına verdikleri bu elden sonra, müzisyenler en güzel bambuco'larını çaldılar, çünkü Julian bunun usta için olduğunu açıkladı. Kocası ve kaptanı tarafından cesaretlendirilen Remigia, sonunda babamla birkaç dakika dans etmeye karar verdi: ama sonra gözlerini kaldırmaya cesaret edemedi ve danstaki hareketleri daha az kendiliğindendi. Bir saat sonra ayrıldık.

Haciendas'a yaptığımız ziyarette babam ilgimden memnun kaldı; ama ona bundan böyle onun yanında kalarak onun emeğini paylaşmak istediğimi söylediğimde, neredeyse pişmanlıkla, refahını benim lehime feda etme, uzun zaman önce bana verdiği sözü yerine getirme, tıp eğitimimi bitirmem için beni Avrupa'ya gönderme durumunda kendini gördüğünü ve bir yolculuğa çıkmam gerektiğini söyledi. en geç dört ay içinde. Benimle bu şekilde konuşurken, fizyonomisi, geri dönüşü olmayan kararlar verdiğinde onda fark edilen ciddi bir ciddiyetle giyinmişti. Bu, öğleden sonra dağlara döndüğümüzde oldu. Hava kararmaya başlamıştı ve eğer öyle olmasaydı, reddetmesinin bana verdiği duyguyu fark edecektim. Yolun geri kalanı sessizce yapıldı. O andan itibaren umutlarım ve onunla aramda olmasaydı, Meryem'i tekrar görmekten ne kadar mutlu olurdum!

VI

Meryem'in ruhundaki o dört günde ne olmuştu?

Onu selamlamaya geldiğimde oturma odasındaki masalardan birine lamba koymak üzereydi; Ve onu aile grubunun ortasında, az önce söktüğümüz tribünlerde görmemeyi çoktan özlemiştim. Elinin titremesi lambayı açığa çıkardı; Ve ona yardım ettim, düşündüğümden daha az sakindim. Bana biraz solgun görünüyordu ve gözlerinin etrafında soluk bir gölge vardı, ona bakmadan onu gören herkes tarafından fark edilemezdi. Yüzünü o anda konuşmakta olan anneme doğru çevirdi, böylece onu yakındaki ışıkta yıkanmış olarak incelememi engelledi: O zaman örgülerden birinin doğumunda solmuş bir karanfil olduğunu fark ettim; ve kuşkusuz Vadi'ye doğru yola çıkışımın arifesinde ona verdiğim buydu. Onun için getirdiğim emaye mercan haçı, kız kardeşleriminki gibi, boynunun etrafında siyah bir saç kordonundan sarkıyordu. Sessizdi, annemle benim oturduğumuz koltukların ortasında oturuyordu. Babamın yolculuğumla ilgili kararlılığı hafızamdan çıkmadığı için, ona üzgün görünmüş olmalıyım, çünkü bana neredeyse alçak sesle şöyle dedi:

"Yolculuk seni incitti mi?"

"Hayır, Meryem," diye yanıtladım; Ama güneşlendik ve o kadar çok yürüdük ki…

Ona başka bir şey söyleyecektim, ama sesinin gizli aksanı, gözlerinde şaşırttığım yeni ışık, bakışlarımın istemsiz sabitliğinden utandığını fark edene ve kendimi babamın biri tarafından muayene edildiğini fark edene kadar ona bakmaktan başka bir şey yapmamı engelledi (dudaklarında belirli bir gülümseme dolaştığında daha da korkuluyordu), Oturma odasından odama doğru çıktım.

Kapıları kapattım. Onun benim için topladığı çiçekler vardı: Onları öpücüklerimle sarımsak yapıyorum; Onların bütün aromalarını bir anda solumak istedim, içlerinde Meryem'in elbiselerini aradım; Onları gözyaşlarımla yıkadım… Ah! Böyle bir mutluluktan ağlamayanlarınız, ergenliğiniz geçtiyse, umutsuzlukla ağlayın, çünkü o zaman bir daha sevmeyeceksiniz!

İlk aşk… Sevildiğini hissetmenin asil gururu: daha önce bizim için değerli olan her şeyin sevgili kadın lehine tatlı fedakarlığı: bütün bir varoluşun gözyaşlarıyla bir günlüğüne satın alınan mutluluk, Tanrı'dan bir hediye olarak alacağız: geleceğin tüm saatleri için parfüm: geçmişin sönmez ışığı: ruhta tutulan ve hayal kırıklıklarına solmaya verilmeyen çiçek: İnsanların kıskançlığını ortadan kaldıramayan tek hazine: lezzetli hezeyan… Cennetten ilham… Meryem! Meryem! Seni ne kadar çok sevdim! Seni ne kadar çok seveceğim…

VII

Babam Batı Hint Adaları'na son seyahatini yaptığında, çocukluğundan beri çok sevdiği kuzeni Süleyman, karısını yeni kaybetmişti. Çok genç insanlar Güney Amerika'ya bir araya gelmişti; ve babam yaptığı yolculuklardan birinde, birkaç yıl hizmetten ayrıldıktan sonra, 1819'da İspanya krallarını savunmak için tekrar silahlanmaya zorlanan ve Mayıs 1820'nin yirminci gününde Majagual'da manga ateşleyerek ölen İspanyol, cesur bir kaptanın kızına aşık oldu.

Babamın sevdiği genç kadının annesi, Yahudi dininden vazgeçmesi şartıyla talepte bulundu. Babam yirmi yaşında Hristiyan oldu. Kuzeni o günlerde Katolik dinine düşkündü, onun da vaftiz olması için isteklere boyun eğmeden, çünkü babamın yaptıklarının, ona istediği karısını vermesinin, Jamaika'da sevdiği kadın tarafından kabul edilmesini engelleyeceğini biliyordu.

Birkaç yıl süren ayrılıktan sonra, iki arkadaş birbirlerini tekrar gördüler. Süleyman zaten bir duldu. Karısı Sara, ona o sırada üç yaşında olan bir kız bırakmıştı. Babam onu kederden dolayı ahlaki ve fiziksel olarak deforme olmuş buldu ve sonra yeni dini ona kuzeni için teselliler verdi, akrabalarının onu kurtarmak için boşuna aradığı teselliler. Süleyman'ı, kızını bizim yanımızda eğitmesi için ona vermeye çağırdı. Ve onu Hıristiyan yapacağını teklif etmeye cesaret etti. Süleyman, "Sadece kızımın, ruhumu geliştirecek ve yoksulluğumu giderecek Hindistan'a bir yolculuğa çıkmamı engellediği doğrudur: Sarah'nın ölümünden sonra da tek tesellim oldu; Ama sen istiyorsun, kızın ol. Hristiyanlar tatlı ve iyidir ve karınız kutsal bir anne olmalıdır. Eğer Hıristiyanlık bana verdiğin rahatlamayı büyük talihsizliklerle verirse, belki de kızımı Yahudi bırakarak perişan ederim. Akrabalarımıza söylemeyin, ama Katolik bir rahibin bulunduğu ilk kıyıya ulaştığınızda, onu vaftiz ettirin ve adını Meryem olarak değiştirin. " Mutsuz adamın söylediği buydu, birçok gözyaşı döktü.

Birkaç gün sonra babamı Yeni Granada kıyılarına götürecek olan gemiye Montego koyunda yelken açıldı. Hafif gemi, uzun bir uçuşa başlamadan önce ormanlarımızın balıkçılları gibi beyaz kanatlarını test etti. Süleyman, gemideki takım elbisesini henüz ayarlamış olan babamın odasına girdi, Esther'i kollarından birinde otururken taşıdı ve diğerinden çocuğun bagajını içeren bir sandık astı: küçük kollarını amcasına uzattı ve Süleyman, onu arkadaşının odasına koyarak, küçük bagaja hıçkırarak düştü. Değerli başı, İsa'nın dininden önce üzüntünün vaftizini gözyaşı yağmuruyla yıkamış olan bu yaratık, kutsal bir hazineydi; Babam bunu çok iyi biliyordu ve asla unutmadı. Süleyman'a, onları ayıracak olan tekneye atladığında arkadaşı tarafından bir söz hatırlatıldı ve boğulmuş bir sesle cevap verdi: "Kızımın benim için ve benim onun ve annesi için duaları, Çarmıha Gerilmiş Olan'ın ayaklarının dibinde birlikte yükselecek."

Babam döndüğünde yedi yaşındaydım ve o kıza çok güzel, çok tatlı ve gülümseyen hayran olmak için bana seyahatinden getirdiği değerli oyuncakları küçümsedim. Annem onu okşamalarla örttü ve kız kardeşlerim onu şefkatle eğlendirdiler, babamın onu karısının kucağına koyarak ona söylediği andan itibaren: "Bu sana gönderdiği Süleyman'ın kızı."

Çocuk oyunlarımız sırasında dudakları Kastilya aksanlarını modüle etmeye başladı, güzel bir kadının ağzında ve bir çocuğun gülümsemesinde çok uyumlu ve baştan çıkarıcı.

Yaklaşık altı yıl olurdu. Bir öğleden sonra babamın odasına girdiğimde hıçkırdığını duydum: Kolları masanın üzerinde çaprazlanmıştı ve alnını üzerlerine dayamıştı; Annem onun yanında ağladı ve dizlerinin üzerine Meryem başını koydu, bu acıyı anlamıyordu ve amcasının ağıtlarına neredeyse kayıtsızdı: Kingston'dan o gün alınan bir mektup, Süleyman'ın ölüm haberini veriyordu. O öğleden sonra babamın sadece bir sözünü hatırlıyorum: "Eğer herkes son vedalarını alamadan beni terk ederse, neden ülkeme döneyim?" Eyvah! külleri, okyanusun rüzgarlarının olmadığı, çocukken kumsallarında kıvrandığı, uçsuz bucaksızlığını genç ve ateşli bir şekilde geçtiği, mezarının levhasında aromosların kurutulmuş çiçeklerini ve yılların tozunu süpürmeye geldiği garip bir ülkede dinlenecekti!

O zamanlar ailemizi tanıyarak, Meryem'in ailemin kızı olmadığından şüphelenebilecek çok az kişi vardı. Dilimizi iyi konuşuyordu, nazik, canlı ve zekiydi. Annem başını okşadığında, kız kardeşlerim ve ben ile aynı anda, kimse yetimin hangisinin orada olduğunu tahmin edemezdi.