– Nə! Sən ki hələ balacasan! İndidən revmatizmin var?
– Yox, imlada “rivmotizm” yazdığıma görə “iki” almışam.
***
– Solaxaylığın sənə mane olmur ki?
– Yox, hər kəsin qüsuru ola bilər. Bax, sən, məsələn, çayı hansı əlinlə qarışdırırsan?
– Sağ əllə!
– Bax, görürsən! Normal adamlar isə qaşıqla qarışdırırlar.
***
Müəllim:
– Toğrul! Daha səbrim tükəndi! Sabah məktəbə atasız gəlmə!
– Bəs birigün?
***
Müəllimlər otağında zəng.
– Alo! Danışan Rəfiqə müəllimədir? Sizi narahat edən Nicatın anasıdır.
– Kimin? Mən pis eşidirəm.
– Nicatın! Hərfbəhərf deyirəm: Nadir, İradə, Camal, Arif, Təranə.
– Nə? Hamısı da mənim sinfimdə oxuyur?!
***
– Niyə gülürsən? Mən, şəxsən, burada gülməli bir şey görmürəm!
– Heç görə də bilməzsən! Axı sən mənim cemli buterbrodumun üstündə oturmusan!
***
– Əli, sizin sinifdə neçə əlaçı var?
– Məndən başqa dörd nəfər.
– Məgər sən əlaçısan?
– Yox. Mən ki belə də dedim – məndən başqa!
***
Müəllim yoxlama yazı dəftərlərini paylayır. Şagirdlərdən biri ona yaxınlaşır.
– Müəllim, burada, aşağıda nə yazmısınız? Mən xəttinizi başa düşmədim.
– Yazmışam: “Aydın xətlə yaz!”
***
Müəllim:
– Sizin qanınızı qaraltmalı olacağam, əziz valideynlər, sizin oğlunuz heç nə bilmir!
– Bax elə buna görə də biz onu məktəbə verdik!
***
Müəllim:
– Beləliklə, biz keçən dərsimizdə yaxınmənalı sözlərdən düzələn mürəkkəb sözlərlə tanış olduq. Məsələn, dost-tanış, qoyun-quzu, çəngəl-bıçaq, … . Kim başqa nümunə gətirə bilər?
Zaur əlini qaldırır və deyir:
– Pomidor-yumurta!
***
– Səməd, de görüm, çox danışan və hətta ona qulaq asan olmayanda da susmayan adamı necə adlandırmaq olar?
– Müəllim!
***
– Əhməd, necə fikirləşirsən, balıqlar niyə danışmırlar?
– Müəllim, Siz bir sınayın: başınızı akvariuma salıb mənə həmin sualı verə bilərsinizmi?
***
Müəllim şagirddən soruşur:
– Sən böyüyəndə kim olmaq istəyirsən?
– Alim-ornitoloq.
– Mən heç bilmirdim sən quşlarla belə maraqlanırsan!
– Yox, mən sadəcə olaraq göyərçinlə tutuquşunu birləşdirmək istəyirəm.
