Numetek корпорациясини келажак Microsoft’и даражасига кўтарувчи жуда йирик келишувни амалга ошириш арафасида турган Токугеннинг томирларида адреналин жўш урарди. Ахир бизнес бу уруш, уруш эса ҳамиша завқли бўлади.
Уч кун олдин бўлган қўнғироқ Токуген Нуматакани бироз шубҳалантирган бўлса-да, ҳозир, ҳақиқатни билгач, гумонлари тарқаб кетганди. У бошига қўнган омад қушини худоларнинг инояти ўлароқ қабул қилди.
* * *
– Менда Рақамли қалъа калит сўзининг нусхаси бор, – деди америкача сўзлаётган овоз. – Уни сотиб олишни истайсизми?
Нуматака ичидан отилиб келган қаҳ-қаҳани зўрға тўсиб қолди. Қўнғироқнинг тузоқ эканига ишончи комил эди. Numetek Corp. Энзай Танкадонинг янги алгоритми учун ўта сахийлик билан жуда баланд нарх таклиф этганини сезиб қолган рақиблари ҳойнаҳой пулнинг аниқ миқдорини билиш учун ўйин ўйнашаётганди.
– Сизда калит сўз бор? – сўради Нуматака ўзини гўлликка солиб.
– Шундай. Менинг исмим Шимолий Дакота.
Нуматака кулгисини ичига ютди. Танкадо ўзининг сирли ҳамкори борлиги ҳақида матбуотда бот-бот такрорлагани сабаб Шимолий Дакота ҳақида ҳамма хабар топганди. Умуман олганда, Танкадо шерик билан ишлашни ўйлаб ақлли қарорга келганди; ҳатто Японияда ҳам бизнесменлар ўз ниятига етиш учун жиноятга қўл уриши одатий ҳолга айланиб улгургани сабаб Танкадонинг ҳаёти хавф остида эди. Бироқ ҳозир бирор фирма Танкадога нисбатан ғирром ҳаракат қиладиган бўлса, калит сўз тарқатиб юбориларди, бу эса бозордаги ҳеч бир фирмага яхшилик келтирмасди.
Нуматака жавоб беришга шошилмасдан, Умами сигаретасини чуқур ичига тортди, қўнғироқ қилувчининг сабрини синади, кейин сўради:
– Калит сўзни сотяпман денг? Қизиқ. Бу ҳақда Энзай Танкадо билса нима деркан?
– Жаноб Танкадо билан ҳеч қандай ҳамкорлик қилиш ниятим йўқ. Менга ишониши унинг аҳмоқлиги эди. Калит сўз у менга сақлаб туришим учун тўлаётган пулдан юз марталаб қимматроқ туради. Бунга ақлим етади, – лўнда жавоб берди овоз эгаси.
– Мени маъзур тутгайсиз, – деди Нуматака, – лекин калит сўзнинг ўзи бир тийинга қиммат мен учун. Танкадо унга хиёнат қилганингизни билгач, ўзидаги калитни интернетга чиқаради, натижада калитнинг нусхалари бозорда тўлиб кетади.
– Хавотирланманг, сиз иккала калитни ҳам қўлга киритасиз, – деди овоз пичирлаб. – Жаноб Танкадоникини ҳам, меникини ҳам.
Нуматаканинг қаҳ-қаҳаси сўзловчининг овозини босиб кетди. У кула-кула сўради:
– Иккала калит учун қанча сўрайсиз?
– Йигирма миллион АҚШ доллари.
– Йигирма миллион? – уф тортиб юборди Нуматака. – Бу ҳаддан ташқари кўп пул! – деди у ясама ваҳима билан, ўзи аввалроқ Энзай Танкадога таклиф қилган нарх ҳам худди шунча бўлса-да.
– Мен алгоритмни кўрдим. Ишонинг, нархига арзийди, афсусланмайсиз шунча маблағ сарфлаганингизга.
Ҳеҳ! Аслида калит сўз бундан ўн баравар кўпроқ нархга лойиқ, ўйлади Нуматака, лекин оғзидан бошқа сўзлар учиб чиқди:
– Бахтга қарши, жаноб Танкадо бунга кўнмаслигини иккаламиз ҳам яхши биламиз. Қонуний жавобгарликка тортилишингиз ҳақида ўйлаб кўрдингизми?
Қўнғироқ эгаси жим бўлиб қолди, кейин ваҳимали овозда деди:
– Агар жаноб Танкадо ортиқ ишимизга аралашолмайди десамчи?
– Жаноб Танкадо энди аралашолмайди? – Нуматака унинг овозидаги ишончни илғади-да, ўйлаб туриб деди: – У ҳолда сиз билан келишув тузишимизга тўғри келади.
– Ўзим сиз билан алоқага чиқаман, – деди овоз ва гўшакни ташлади.
Ўн тўртинчи боб
Беккер жасадга қаради. Ўлимига бир неча соат бўлган эса-да, осиёликнинг Қуёшдан қизарган юзидан бошқа ҳамма жойи оч сариқ тусда эди. Фақатгина юраги устида кичкина жой кўкариб турарди.
Ҳойнаҳой юрак массажидан қолган доғ бўлса керак. Таъсир қилмагани чатоқ бўлибди, ўйлади Девид ва яна мурданинг қўлини ўрганишга киришди. Беккер умрида бунақасига дуч келмаганди. Ҳар бир қўлда атиги учтадан қинғир-қийшиқ бармоқ бўлиб, улар буралиб, бир-бирига қўшилиб кетганди. Бироқ йигит бармоқларнинг бу тарзда шаклланганга эътибор қаратмаганди.
– Сиз ҳақ экансиз, – хитоб қилди лейтенант хонанинг нариги бурчагидан туриб. – У япониялик экан, хитойлик эмас.
Беккер унга ўгирилди. Зобит ўликнинг паспортини ушлаб турарди.
– Ўрнингизда бўлганимда уни ўқимаган бўлардим! – деди Девид юмшоқлик билан. Ҳеч нарсага тегманг, ҳеч нарсани ўқиманг.
– Энзай Танкадо… Январда туғилган…
– Илтимос, – деди йигит яна илтифот билан, – паспортни жойига қўйинг!
Зобит ҳужжатга яна бир қаради ва буюмлар уюми орасига қўйиб қўйди.
– Бу йигитда 3-тур виза бор экан. Испанияда бир неча йиллар қолиши мумкин эди.
Девид қурбоннинг қўлини ручка билан итарди.
– Балки у шу ерда яшагандир.
– Йўқ, ўтган ҳафта келган.
– Балки Испанияга кўчиб ўтмоқчи бўлгандир, – деди Девид гапни қисқароқ қилиш илинжида.
– Бўлиши мумкин. Омадсиз ҳафта. Қуёш уриши ва юрак хуружи. Бечорани ажал етаклаб келган экан, – жаврашда давом этди лейтенант.
Беккер унга жавоб бермасдан, қўлни текширишда давом этди.
– Ўлими вақтида унда ҳеч қандай тақинчоқ бўлмаганига ишончингиз комилми? – сўради у бироз вақт ўтгач.
Зобит кўзини катта очди:
– Тақинчоқ?
– Ҳа, бу ёққа қаранг-да.
Лейтенант хонани кесиб ўтиб, мурда ёнига келди. Танкадонинг чап қўли териси Қуёш сабаб қорайган бўлса ҳам, кичкина бармоғининг ичкари қисмида нур тегмаган ингичка чизиқ ажралиб турарди.
Беккер ўша чизиқни кўрсатди:
– Бу ерни Қуёш урмаганини кўрдингизми? Унинг бармоғида узук бўлган.
– Узук? – зобит Девиднинг топилмасидан ҳайратланди ва мурданинг бармоғини қайта текширгач, хижолат тортганидан қизариб кетди. – Эй худойим! – қиқирлади у. – Демак, айтганлари рост эканда.
– Кечирасиз? Нимани назарда тутяпсиз? – сўради Девид паст овозда.
Лейтненат ишончсизлик билан бошини ликиллатди:
