Татарстан, КамАЗ…»
Туган җир
Чирәмеңә ятсам – чирем китә,
Кычытканың чакса – көч алам.
Басуларың буйлап тиз-тиз атлап,
Иркен сулыш алып кем бара? —
Таныйсыңдыр, җирем, үзгәрсәм дә,
Тыштан гына, кабык кына ул,
Бик эзләсәм әле, сабый чакның
Эзләрен дә табып була ул…
Их, шушында кайтсаң, хисләр ташый,
Баштанаяк били таныш моң.
Сагышлар да тизрәк җырга күчә,
Ачылгандай була тавышым.
Сагынганмын икән, сыйпап куям
Алабута, әремнәреңне…
Әллә инде, димен, гел әрәмгә
Үткәрәмме гомерләремне,
Читкә китеп иркен кочагыңнан,
Мәхрүм булып туфрак исеннән.
Зур калада корган исәпләрем
Сине күргәч чыга исемнән…
Их, туган як, бар бер хикмәт-серең:
Гомер узган саен тартасың.
Әллә нәрсә булды, сиңа хәзер
Бөтенләйгә килә кайтасым…
Чирәмеңә ятсам – чирем китә,
Кычытканың чакса – көч алам.
Кырларыңа чәчеп җыр-моңнарын
Кайтып бара сиңа үз балаң…
Чишмәләремне диңгезләр көтә
Диңгезләр нидән
Көләләр икән?
Ерак-ерактан
Килгән чишмәнең
Кадерен алар
Беләләр микән?
Беләләр микән
Диңгезләр шуны:
Дулкын җырында —
Чишмәләр моңы…
Дөнья серләрен
Чәчми-түкмичә,
Көчле чишмәләр
Коя диңгезгә…
Тыңладым әле
Дулкыннар серен,
Тагы да тирәнгә,
Эчкәрәк кереп.
Үзләрен шулай
Шатландырганын,
Яңа чишмәләр
Сафландырганын
Сөйләде миңа
Шул ак дулкыннар,
Уйнак дулкыннар,
Тыйнак дулкыннар…
Диңгезләр нидән
Моңая икән?
Әллә берәрсе
Бүген киләсе
Чишмәнең җырын
Бүлдеме икән?
Йә берәр чишмә
Ярты юлында
Мүкләнеп калып
Үлдеме икән?..
Ул чишмәләрне
Кем юллар, эзләр?
Шуңа шомлана,
Ахры, диңгезләр…
Чишмә-чишмәдәй
Хисләр агыла.
Ашкына алар
Диңгез ягына…
Күңелем чишмәсе
Калмасмы кибеп,
Өзелмәсме ул
Татлы төш кебек?
Аккан сулардай
Гомерләр үтә.
Чишмәләремне
Диңгезләр көтә…
Балхаш белән очрашу
Сары-Шаган. Казахстан күге.
Шундый якты монда йолдызлар.
Бер белмәгән чит-ят стансада
Калдыра да китә поездлар.
Балхаш инде ерак түгел, диләр
Юлдашларым, алар мондагы.
Көпчәкләрне узып тәгәрәде
Дала буйлап уйлар йомгагым.
