Хәзерге әдәби телдә
Бар уем кичен-көндезен сезнең хакта, милләтем;
Саулыгың – минем саулык, авыруың – минем авыруым.
Син каршымда бар нәрсәдән дә изге һәм хөрмәтле;
Дөнья бирсәләр дә сатмам милләт, миллиятемне[47 - Миллиятемне – нинди милләттән булуымны, миллилегемне.].
Синеке дип исәпләсәләр – бәхетле мин;
Игелекле шагыйрең булырга ниятлимен.
Күңелем «милли» дигән сүзне сөя – белмим, нидән?
Милләтем, мине «милли» ит – миңа шатлык бүләк ит.
Һичшиксез, һәр хыялдан татлыдыр милләт хыялы;
Шаша калсам, тик шул хыялдан гына булыр.
Мине шагыйрьлектә мәңге тугры ит, Тәңрем;
Шунда гына күңелемнең бөтен теләк-омтылышы.
И күк! ал җанымны, тик, зинһар, алма шөһрәтемне;
Минемчә, онытылу, тибәрелү үлемнән яманрак.
Үзем үлсәм дә, гаҗиз исмем үлмәсен, югалмасын;
Минем тырышлыгым һәм эшләрем бушка китмәсен.
Әгәр милләт мине, илтифат итеп, искә алса, –
Шул минем максатым, теләгем һәм бәхетем.
Мин сиңа яратуымны сөйләдем, и милләтем;
Мин ышанам ки, син дә мине дус күрерсең.
1906
ХУР КЫЗЫНА
Әгәр җәннәтдә күрсәм бән йөзеңни,
Күрермен ай йөзеңдә үз йөземни.
Беләм инде: бәни мәфтүн итәрсең,
Сихерләрсең, бәни әфсүн итәрсең.
Сәнең хөснең, табигыйдер, сәмави,
Вә һәр гозве ләтыйфеңдер сәнави.
Сөярмен мин сәне дә, бик сөярмен,
Яратырмын, янармын да көярмен.
Калыр мәнсә бәнем әрзый сорурым,
Кәлер җәннәткә махсус бер горурым.
Сәнең һәрбер сүзеңдер җанга рахәт,
Идәр дил һәр сүзеңдән истирахәт.
Сәнең җисмең яратылмыш сәма чөн,
Лисаның зикре-тәсбих чөн, сәна чөн.
Сәсиң әгъля бәлябилең сәсиндән,
Фиракъ эстәрме һичбер кимсә сәндән?
Вөҗүдең һәп мөкаддәс, мөхтәрәмдер, –
Вә ләмсе без гөнаһкярә әрәмдер.
Гүзәлсең син, матурсың син, матурсың,
Матурларның матурындан матурсың.
Гүзәлсең сән, зөбәрҗәдсең, ләгыльсең,
Вәли сән җир кызы төсле дәгелсең.
Сәнең хөснең, дөрест, һәр мәдхи йөкли,
Вәләкин җир кызы сәндән сөекле.
1906
ХУР КЫЗЫНА
Хәзерге әдәби телдә
Әгәр җәннәттә күрсәм мин йөзеңне,
Күрермен ай йөзеңдә үз йөземне.
Беләм инде: мине әсир итәрсең,
Сихерләрсең, мине әфсүн итәрсең[48 - Әфсүн итәрсең – «әфсен укып (сихерләп) үзеңә каратырсың» мәгънәсендә.].
Табигый, синең күркәмлегең күкнеке
Һәм һәрбер әгъзаң нәфис, мактаулы.
Сөярмен мин сине дә, бик сөярмен,
Яратырмын, янармын да көярмен.
Онытылыр җир йөзендәге шатлыгым,
Килер җәннәткә хас горурым.
Синең һәрбер сүзең җанга рәхәт,
Синең һәрбер сүзеңнән күңел ял итә.
Синең гәүдәң яратылган күк өчен,
Телең зикер-тәсбих өчен, мактау өчен.
