Не турфа чечаклар йўллар, боғларда,
Турфа гўзалликка ғазал айтамиз.
Ватанни соғиниб олис ёқларда,
Азиз остонага тағин қайтамиз.
Ахир, йироқларда сенсиз осонми,
Йўлим бошидаги қадрдон гужум?
Кезиб чиқарканмиз замин – осмонни
Остонани яхши англамоқ учун.
БОБО ВА НАБИРА
Сурмаранг кечанинг шўх бекалари,
Сершивир юлдузлар, бирпас жиминглар:
Дунё ғувуридан, ғамлардан нари
Эртак сўйлар бобо, набира тинглар.
Юз йил зиё тўкди бошидан қуёш,
Эртак сўйламади қанчадан-қанча.
Ушбу лаҳзада ҳам табаррук шу ёш
Гўдагини суяр эртак айтганча.
Юксак юлдузларнинг сирли тусида
Даҳо бир гўзаллик урмакда жавлон.
Ёруғ мангуликнинг рўбарўсида
Бирдай гўдак эди бу пайт иковлон.
Митти сайёралар – шу шамъи ҳаёт
Замин теппасига ким ёққан чироқ.
Шуълалар тилида ўлмас бир “Баёт”,
Қўшиқ истаб бўлмас бундан яхшироқ.
Мангуликнинг шамъи – шу юлдузларга
Кимнинг кўзи бўлиб боқиб турибмиз.
Ворисмиз шу удум мерос бизларга,
Кимнингдир чироғин ёқиб турибмиз…
* * *
Серғулув дунёнинг сурони аро
Бир қўшиқ келадир илғашга мушкул.
Бу – булбул, ҳасратдан кўкраги яро,
Ўзини борлиққа билдирган булбул.
– Ошиқларга қўшиқ куйлаганман хўб,
Уларга бир умр мен ўзим ҳамроз,
Букун яро дилда армонларим кўп,
Ер боғида булбул қолмадими оз?
Наҳот, қўшиқ қадри, ишқ қадри шунча,
Сизга бахшида-ку, бор ишқим, шавқим.
Равоми, чаманлар куйга тўлгунча
Мен севган жаннатни тўлдирса шовқин?
– Суюк булбулгинам, боғларда учиб,
Шан қўшиқлар айтгил шўх, бехавотир.
Сен учун, аслида, жаннатинг учун
Оламда омонсиз жанг бораётир.
* * *
Ўзинг бўлмаганда, муштдай юрагим,
Осмонни, жаҳонни қандай суярдим.
Ўзинг бўлмаганда муштдай юрагим,
Бир жаҳон севгимни қайга қўярдим.
БИР СУҲБАТ ХУМОРИ китобидан 1976 йил
ВАТАН
Ватансан, бағрингда боболар хоки —
Кўзларга суртгулик азиздир шунча.
Қонда жавлон урар тирикман токи,
Она-Ватан деган буюк тушунча.
Онасан, қалбимни меҳрингга тўлдир,
Содиқ фарзандингга шудир иноят.
О, муносиб куйчинг бўлмоқ мушкулдир,
Сени куйламаслик эса, жиноят.
ТАШНАЛИК
Қара, ташна қалбим, борлиқда гуллаш,
Гўё очилган гул сира сўлмайди.
Ташна кўзлар билан термулиб, хуллас,
Гуллар ёнғинига тўйиб бўлмайди.
Қара, ташна қалбим, чалғинмай асти,
Напармон гулларнинг юзига қара.
Келинчак кўкламнинг зебо бўй-басти,
Бу – бир қайтарилмас даҳо манзара.
О қалбим, гуллаш-ку такрорланади,
Фақат такрори йўқ гўзаллик ила.
Умрлар ташналик билан ёнади,
Сен шу умрларга омонлик тила.
ҲАЁТ
Терак шовиллайди ел билан пайваст,
