Мен сени тинглайман, севилмаган ишқ,
Дуторнинг шу маҳзун нолаларида.
Куйни тинглаётиб тин олмаганман,
Бундай дилбар куйни билмаган олам.
Ўзга бундай наво тингламаганман
Ва ўзим бунчалик севмаганман ҳам.
САНОБАР
(Асакалик чўпон қизи Санобар Раҳмоновани тинглаганда)
Санобар, Санобар, бахтли сингилжон,
Ғазалхон ўлканинг жажжи хушхони.
Сени тингладим-у, эсланди шу он
Гўзал Фарғонанинг оташ Нурхони.
Онанинг бағрига чопган боладай,
Сенинг завқларингни олиб, ҳойнаҳой,
Водий сийнасида олтин толадай
Тўлиб-талпинади шўх Шаҳрихонсой.
Дунёнинг дарди кўп ва қўшиқлари,
Бир дам қулоқ тутгил қўшиқларига.
Дунё ошиқади иқболи сари,
Шошади истиқбол уфқларига.
Порлоқ кароматга севинмай нечун,
Ҳамза тушларига киргансан бир пайт,
Санобар, сен букун Нурхонлар учун
Армон бўлиб қолган қўшиқлардан айт.
Ўшал қўшиқларга маънолар берган,
Бир пари ўлкадир барно ва лобар.
Шу ўлкадир сенга толе келтирган,
Ва сени куйлатган шу бахт, Санобар.
КОИНОТНИНГ БИР ЛАҲЗАСИ
Борлиқ сийнасига кўклам шамоли
Бинафша атрини шўх уфурмоқда.
Кўпни кўрган дунё баҳорий толе
Эрта орзусида хаёл сурмоқда.
Кўзлар бор, қалблар бор бедор шу маҳал,
Бу лаҳза кимнингдир юлдузли они.
Муҳаббат шаънига тўқилур ғазал —
Ўлмас эзгуликнинг оташ жавлони.
Кечки ибодатга эгилмиш қай бош,
Қайдадир жанг-жадал, уруш сурони,
Қайдадир онанинг кўзларида ёш:
Жангда завол топди ёлғиз ўғлони.
Шунчаки бир лаҳза… ошиқлар элин
Севги оғушида энтиктирмоқда.
“Ёр-ёр” айтилмоқда: куёв ва келин
Ёруғ тўйхонага кулиб кирмоқда.
Айни шу лаҳзада, шу сонияда
Бағрингда не ҳасрат, она коинот,
Ҳаёт отлиғ катта симфонияда
Эшитдингми фожий садолар, ҳайҳот?!
Худди шу лаҳзада, айни шу онда,
Порлоқ орзуларга талпинганда жон,
Кўкси жароҳатли кекса жаҳонда
Ёвуз режалар ҳам туғилар пинҳон.
Ғубордан фориғми эртанги осмон,
Умидлар уфқига нигоҳ солайлик.
Ёвуз режаларга бермасдан омон
Порлоқ орзуларни асраб қолайлик.
Кўклам шамоллари эсар бир майин,
Лаҳза сайин кўкка бўй чўзар майса.
Лаҳзалар кечмоқда тўхташ билмайин,
Биз ҳам улғаямиз лаҳзама-лаҳза.
Лаҳзаки, толега ташналар элин
Оний оғушида энтиктирмоқда.
“Ёр-ёр” айтилмоқда, куёв ва келин
Ёруғ тўйхонага кулиб кирмоқда.
ҚИЗ ҚЎШИҒИ
– Чашма бўйларида ўй сурган барно,
Сен суйган чаманга энтикиб кирдим.
Изингдан югурдим тоғларгача то,
Сен суйган гулларнинг атрин келтирдим.
– Чарчамас шамолим, ўйнаб кокилим,
Мени гул майидан сармаст қилган ел,
Хафа бўлма, ўзга соғинчда дилим,
Яна бир айланиб, сал туриброқ кел.
– Бу менман, гул тўла боғлар малаги,
Ипак қанотимга хаёлингни қўй.
– Атир чаманларнинг шўх капалаги,
Ҳалироқ кел, ҳозир сал холироқ қўй.
