Инсон инонади: порлоқ нафасда
Қўлига бахт қуши келиб қўнади.
Орзу измин тутиб, ёниб ҳавасда,
Яхши ният билан ёғоч йўнади.
Кечмайди муқаддас бу эҳтиёждан,
Ёғоч йўна-йўна толмайди инсон.
Чарчаш билмас, токи дағал ёғочдан
Соз яратиб ато этмагунча жон.
Гўё шу заҳматда – яхшилик сири,
Тинмагур одамзод ёғоч йўнар жим.
Гўё соз биландир – бахшилик сири,
Сознинг қоқ қалбидан сим тортади, сим.
Сўнг чертиб кўради куйлаб бенуқсон,
Забт этгач сеҳрли садолар мулкин,
Қўлини кўксига қўйиб гоҳ инсон
Ўз қалбини шундай тинглаши мумкин.
Шунда ҳайратларга солиб ҳар жонни,
Соқов симлар қўшиқ айта бошлайди.
Ҳорғин инсон эса шу жараённи
Қайтадан бошлайди, қайта бошлайди.
БУЛБУЛ
Сафоли боғимда дил ўртар чаҳ-чаҳ,
Булбулим, сен билан эртам уйғонди.
Бунча куйламасанг дардсиз, хушчақчақ,
Армонсиз руҳимда бир армон ёнди:
Ўлмас тароналар тўқиса инсон,
Оламни тўлдирса булбул чамани…
Бунча титрамасанг, увоққина жон,
Бунча титратмасанг, булбулим, мани.
Менинг чаманимга чаманлар туташ,
Булбул қўшиғидан янграмишдир шан.
Билсанг, митти қушим, булбули дилкаш,
Менинг Ватанимдир энг катта чаман.
Булбуллар сайрайди тўплардан нари,
Гуллар пайҳон бўлиб сўлгани маҳал.
Дунё чаманининг шўх булбуллари,
Ахир, ҳамма боғлар сизларга маҳтал.
Фақат беғам қўшиқ бўлмас дунёда,
Кўнгил замирида бор кетмас доғлар.
Қайдадир инграйди, инграр афтода —
Жанггоҳга айланган булбулсиз боғлар.
Қайдадир этиклар топтар майсани,
Ҳаловатсиз қанча-қанча ошиён.
Кўкка тик кўтарди инсон найзани,
Ҳимоя остида: булбул, севги, нон…
Булбулим, қўшиғинг тинглаяпман жим,
Унда гулшанларнинг сафолари бор.
Сенинг қўшиғингдан сархушман ўзим,
Фақат… айтмоқ бўлган қўшиғим ҳушёр.
ЧИНОРИМ
Япроқларнинг зумрад беланчагида
Аллақандай дилбар сокинлик ухлар.
Бир чашма уйғоқдир чинор тагида,
Умрларни санаб оқади сувлар.
Куни кечамасми эди – бобом эртаги
Қулоғим остида, ҳа, ҳали-ҳануз:
“Сенинг шодликларинг ҳар бир баргдаги
Кулган шуъла”, – дерди у ҳазиломуз.
Чинор баргларини санамадим ҳеч,
Яхши кунларини борми санаган?
Чинор хаёлимда эрта, кундуз—кеч,
Донишманд қария – бахт орқалаган.
Барглар янгиланур авлодлар мисол,
Жасур авлодларга наслим бадавлат.
Чинор, офтоб, чашма қаршисида лол,
Хаёлга толади ҳар янги авлод.
Яшаш ҳикматининг ниҳоясига
Етмоқ тилайди-ю, мафтун кезади.
Қулоқ тутиб чинор ҳикоясига,
Ҳаёт чашмасига лаб тегизади.
ДУТОР
Маҳмуд Юнусовга
Ошиқлик қиссаси дутор торида,
Қалб риштаси эрур дуторнинг сими.
Созанда шу қўша тор қаторига
Чалар қўшиб сирли учинчисини.
Достонвор бу оҳанг севгига олқиш,
Ишққа бегоналар ундан нарида.
