Ажиб бир сир терак шовиллашида.
Шу сир бор, азизим, биз олган нафас
Ва биз севган офтоб ловиллашида.
Деразам ортидан дунё бошланур,
Мен энтикиб шошган давралар – унда.
Унга қалбим, унга шеър бағишланур,
Кўнгил ғалаёни ва тинчи шунда.
Сирлар қатламидан уйлар кўп қават,
Азим уйлар томи осмонга яқин.
Уйлар баландидан чўчиманг фақат,
Нақ бошингиз узра чақилса чақин.
Пойимиз пойлаган чаманлар суюк,
Унда турфа ранглар, гуллар турфадир.
Ҳаёт отлиғ бу боғ буюкдир, буюк,
Ҳаёт – борлиқ тутган ноёб туҳфадир.
Мен кўрмаган тўйлар ҳаваси – қонда,
Мен теражак гуллар ғунча боғлайди.
Туйғулар жаҳони шу муштдай жонда
Дунёларга қучоқ очмоқ чоғлайди.
Ўқилмаган шеърдир оқувчи ҳаёт,
Ширин бир энтикиш сирли шу шеърдан.
Дунёга очаман деразамни шод,
Дунё бошланади худди шу ердан.
ОЛЧА ГУЛИ
Олча қийғос гуллаб май эртасида,
Гул билан тўшалди маҳбублар изи.
Не ўйларга толдинг гул теграсида,
Ростин дегил, эй сен қўшнининг қизи?
Мен ишқий шеъримга мавзу қидириб,
Сенга кўзим тушди: мўралаб девор —
Сен гўё ғойибдан орзу қидириб,
Оппоқ шу оламга боқдинг умидвор.
Одам гулга ташна, зор табиатан,
Одам табиатан муҳаббат қули.
Эслатди, эслатди менга дафъатан
Буюк ташналикни шу олча гули.
Илк бор севиш бахти – шеър мазмунида,
Мени пок туйғулар мафтун этдилар.
Ўртоқларинг – қизлар гул мавсумида
Сени сайилларга бошлаб кетдилар.
Нуқсон йўқ қизларнинг бўйи-бастида,
Севги саодатин тилайди қизлар.
Гулнинг маст қилувчи бўйи остида
Орзу қўшиғини куйлайди қизлар.
Синглим, унутмагил, аччиқ-ширин ва
Хоҳ ёш, хоҳ кексайган кезингда бўлсин,
Ишқнинг бошланиши, менинг шеърим ва
Ўша олча гули эсингда бўлсин.
БОЛАЛИК
Гўё болаликнинг пок эртагида
Юракларга ғулув солгани атай,
Беҳи мўралаган девор тагида
Шўх излар қолдириб чопар болакай…
Умримиз йўллари гоҳ тор, гоҳи кенг,
Гоҳ ўйга толамиз биз йўл-йўлакай.
Қайга шошмоқдасан, боғ кўчаларнинг,
Чангини тўзитиб чопган болакай…
Ўз йўлидан шошар каттакон жаҳон:
Тўй-томоша, баҳслар, мушоиралар.
Қисқа ҳордиқ чоғи гуррос, ногаҳон
Эшик қоқиб келар улфат жўралар.
Келинг, жўраларим, жиддий оламнинг
Умид йўлларидан биз ҳам борайлик.
Менинг ҳамқишлоғим беғам боланинг
Тиниқ кўзи билан йўлга қарайлик.
Юракдан орзулар олами сари
Олов чизиқлардек сўқмоқ ташланган.
Оламнинг жамики катта йўллари
Шу олов сўқмоқлар билан бошланган.
Икки йўл шеър айтиб йўллар олдидан
Биз юртлар кезамиз олис ва яқин.
Бевақт ҳорғинликни биз олмаймиз тан,
Йўл гарди деб бевақт сочларнинг оқин.
Боғ кўчани қўмсаб гупурса-да қон,
Нега ахир, миниб соғинч отига,
Учмоқ-чун болалик мамлакатига
О, бизлар доим ҳам топмаймиз имкон?!
ҚЎШИҚНИНГ ТУҒИЛИШИ
