Хижолатда бир оддий қўшиқ тополмай қолдим.
ТОНГОТАРДАГИ УЧРАШУВ
Тундан чиққан тонгнинг суюнчисига
Бир олам ёғдулар ҳосил бўларлар.
Қаранг: Қуёш, Осмон, Замин тусига:
Улар бир-бирига восил бўларлар.
Одатдай Кун тушар ўз чўққисидан,
Ер-Осмон қутлайди ул олов кўзни,
Негадир учовлон гўё қўққисдан
Учрашиб қолгандай тутарлар ўзни.
* * *
Биз нечун яшаймиз, куйлаймиз, нега?
Айт, ненинг умиди, армони билан.
Ҳаётда не борки, маънога эга —
Кўк – қуёши билан, тан – жони билан.
Манзилга етсинлар бахт сайёҳлари,
Булбуллар ўз чаман боғин топсинлар.
Чўққининг қорлари, ер гиёҳлари —
Сари менинг қалбим бўлиб чопсинлар.
Ўзгалар тўқиган қўшиқни эмас,
Балки ўз қўшиғин куйласин ҳофиз.
Бу оддий ва доно қўшиқ бўлса бас,
Қалблар хотирида қолдирувчи из.
Қўшиқ – тирикликка пок олқишимиз,
Эзгулик жарчиси эканлигимиз.
Бу ҳаромдан холи ҳалол ишимиз,
Ўзлигимиз, бахтга эгалигимиз.
Комил бўлур бир кам дунёнинг иши
Ва мангу адолат қучгувси уни,
Ҳар битта инсоннинг шу ўз қўшиғи —
Умр топса, умр – ўз қўшиғини.
* * *
Эй дўст, шошмоқдасан дўст ҳузурига,
Йўқотма суюнчи гапни дилингдан.
Хайрли йўлдасан, қалб ғурурига
Қонгилу орқага қайтма йўлингдан…
Эй мутриб, чолғувнинг уммон бағридан
Сийлайди сени бир порлоқ дурдона.
Умрнинг сен майда ташвишларидан
Фориғ бўлу топгил ноёб тарона…
Эй ошиқ, ишқ кўнгил остонасида
Бошпана сўрайдир, пешвоз чиқ унга.
Ғафлат нари бўлсин, шулки қасида:
Севгида айлангил бахтли тутқунга…
Эй оҳу, сайёдга чап бериб бу гал
Сен тоғлар юртида бехавотир юр.
Шоир сени эрмак санамас тугал,
Сен унга бўла қол илҳом ва сурур…
Денгизчи, хатарли йўлга отландинг,
Суюк жужуқларинг силкиб қолди қўл.
Колумб шарафини тилаб-ла ёдинг,
Сенга шон ёр бўлсин, сенгадир оқ йўл!
Эй мусаввир ўғлон, унча-бунчага
Насиб этилмаган ҳайрат – сеники.
Мўйқаламинг қўйма, чўнг тушунчага
Ифода бўлажак сурат – сеники…
Эй шоир, ижоднинг юлдузли они
Энг залвар туйғулар пар мисол учсин.
Кўпни кўрган бизнинг кўҳна дунёни
Навқирон бир туйғу шеър бўлиб қучсин.
МУҲАББАТ
Муҳаббат чолғудир – бирмас сири, минг,
Тилга кирар ошиқ қўлида танҳо.
Умри ўтиб кетар қай бир кимсанинг
Бу саркаш чолғуни созлагунча то.
Балким, у уммондир – кўринмас таги,
Мурод дурдонасин топмаклик душвор.
Эҳтимол, номаълум ошиқ эртаги,
Эртакки, ғаройиб тилсимлари бор.
Орзу водийсида ишқ – оби ҳаёт,
Боқийликни билмас уни тотмаган.
Севгидан фориғ жон – қушдир беқанот,
Ишқсиз ғофилларнинг тонги отмаган.
Сирлар кўп оламда бизлар билмаган,
Дилда бонг урмакда муҳаббат саси.
Хилқатда олам кўп кашф этилмаган,
Биз тилаган севги – балки биттаси.
