Ёниб куйлар булбул – гул интизори,
Нечоғлик ярашиб умр боғига.
Булбул ҳам интизор инсон қатори
Ниманингдир яшнаб-очилмоғига.
Бу бизнинг қўшиқдир ўзи аслида,
Инсон юрагининг ўтли армони.
Қайтаради холос наврўз фаслида
Ҳар булбул навога кўмиб дунёни.
Рости, бу қўшиқни инсон тўқиган,
Ҳайрат қўшиғидир комил, безавол.
Булбул бу мактабда фақат ўқиган,
Устозга тақлидгўй бир шогирд мисол.
Орзуманд инсоннинг пок кўкси аро
Гулга айланажак саҳроларнинг ҳам
Жўжа булбуллари қанот қоқароқ
Аён куйламоқда шавқ ила кўркам.
Инсоннинг бағрида орзу чамани
Турфа қўшиқлардан ободдир ажаб.
Унда булбулларнинг шўх анжумани
Бу порлоқ қўшиққа дебочадай гап.
Йўқса, кашфиёт деб суюнамиз чин
Нечун биз дил-дилдан ҳайратга тўлиб,
Гоҳ ўз қўшиғимиз, ишқимиз аслин
Булбулнинг тилидан таржима қилиб?!
* * *
Бахши Қуёш яшар осмон элида,
Ёруғ қўшиқлари кўпдир дилида.
Шу кўклам субҳида битта қўшиғи
Бизга етиб келди булбул тилида.
* * *
Ишқ туғилди қалбда қай ҳайрли вақт,
Ундан қанча яхшиликлар кўрамиз.
Ишқ ватани қалбни, одамлар, не бахт
Бизлар кўксимизда олиб юрамиз.
Қалбнинг чеккасида ишқ-ла ёнма-ён
Риёга ногаҳон уя қурамиз.
Ва шу юракни ҳам минг афсус, омон
Бизлар кўксимизда олиб юрамиз.
ЎН САККИЗ ЁШЛИЛАР ҲАЁТГА КИРАР
I
Замин теппасида олтин жом ила
Офтобимиз бизга пешвоз турипти.
Ёруғ бир шодликка офтоб ҳомила,
Чўққилар учига зар югурипти.
Қуёш шаробидан тўлиқ пиёла —
Биз дунё бахтига алёр айтамиз.
Ўн саккиз ёшлилар, сизга ҳавола
Букун тўқиётган оташ байтимиз.
Кун нури етмаган гўша қолмасин,
Олам тилагида нур зарурати.
Осмон баландидан ҳеч йўқолмасин,
Суюк офтобимиз – бахтнинг сурати…
Замин тепасида олтин жом ила
Офтобимиз бизга рўбарў турар.
Қасамёдлар қилиб қуёш номи-ла
Ўн саккиз ёшлилар ҳаётга кирар.
II
Не-не сулув қизлар етади бўйга,
Бургуткўз йигитлар битар ишқий хат.
Муҳаббат илк дафъа толдирар ўйга,
Қиз қалбига кирар илк бор муҳаббат —
Кеча жимлигини янгратган “ёр-ёр”
Қайси бир юракда армондай ёнар.
Қайси бир юракда, ҳа беихтиёр
Ширин хаёл, ёруғ ҳасрат уйғонар.
Ўзига бахт тилаш худбинлик эмас,
Ахир, барча йўллар – саодат сари.
Яшамоқ тилайдир даврон ёшлари,
Шу башарнинг умум бахти билан маст.
Бошидан не савдо кечмаган дунё
Дарди йўқ ёшликдан дардин яширар.
Қалбига минг турфа орзулари жо —
Ўн саккиз ёшлилар ҳаётга кирар.
III
Бағрига қон шимган бу қадим тупроқ
Кўп кўрган авлодлар силсиласини.
Севганимиз сайин асраймиз кўпроқ
Гуллар нафасини, булбул сасини.
Она севгисидан, она пойидан
Муқаддас шу хилқат бизникидир, рост,
Қайдан қабоҳатлар, разиллик қайдан,
Ахир, онадан-ку эзгулик мерос.
Оқ ният оналар жаллод туғмайди.
