Бугун Ўзбекистонимизнинг ҳар бир гўшасида қадамлаб юрган кишининг кўзи қувончдан порлайди, дилида ғурур уйғонади. Кишига ифтихор бахш этувчи маданий, маърифий бинолар, спорт иншоотлари, намунавий лойиҳа асосида қурилган уйлар. Замон талабига мос мактаблар, касб-ҳунар коллежлари. Муҳтарам Президентимиз Ислом Каримовнинг оқил, доно сиёсати боис бугун Ўзбекистонимиз ривожланган давлатлар сафига қўшилмоқда. ғалла, нефть, пахта мустақиллиги, оғир, енгил саноатимиздаги тараққиёт – барча-барчаси ҳурриятимиз ато этган имкониятлар туфайли албатта.
Маънавият пойтахтдан бошланади десак хато бўлмас. Чунки ҳар бир катта-кичик гўшаларнинг ўз маркази бўлади. Маданий-маърифий иншоотлар шу марказда қад ростлайди.
Шу маънода бугунги Тошкент шаҳрини маърифат маскани, улуғлик, буюклик маскани дейиш мумкин. Чунки бугун пурвиқор пойтахтимизга нафақат республикамиз аҳли, балки бутун дунёдан ҳавас билан келувчиларнинг қадами узилмайди. Боиси Тошкентимизга хуш ниятда келгувчилар ўзи истаган масаланинг ечимини топади. Илм ва адабиёт, санъат аҳли ҳамда ишбилармонлар, тадбиркорлар, бизнесменларнинг ҳамкорлиги учун барча шарт-шароит муҳайё.
Айни пайтда пойтахтимиздаги салобат, ўтган йигирма йил мобайнида амалга оширилган ишлар кўлами, ободлик, гўзаллик, улуғворлик, бунёдкорлик ақлни лол қилгувчи даражада. Юз марта эшитгандан бир марта кўрган маъқул, дейишади. Тошкент шаҳрини бир бора кўрган инсон эса унинг асири бўлиши ҳам ҳақиқат.
Бу маърифат масканида камол топган минг-минглаб ҳамюртларимиз эндиликда Тошкент деса тилидан бол томади. Сурхондарё ёки Бухоронинг, Хоразм ёки Фарғонанинг чекка қишлоқларида туриб ҳам хаёлан, қалбан шу муқаддас гўшага таъзим қилади, тавоф этади. Чунки бу она шаҳримизда, унинг ўнлаб олий ўқув юртларида минглаб ёшларимиз илму ҳикмат соҳиби бўлдилар. Ватаннинг ифтихорига айландилар, байроғини бошда тутдилар, шаънини дунёга достон қилдилар.
Унинг бағрида не-не азизу авлиёлар, ҳикмат, маърифат, санъат ахли абадий қўним топган. Уларнинг руҳи бугун мустақиллик халқимизга ато этган тинчлигу омонликдан, бахту саодатдан, қут-баракадан шод, албатта. Руҳларнинг шодлигига энг аввло элу юртдаги тинчлик, осойишталик сабаб бўлғуси. Шукурким, Ўзбекистонимизнинг ҳар бир гўшасида, омонлик, хотиржамлик ҳукмрон. Шу боис ҳам тилларда, дилларда шукроналик.
Ўзликни англаш
Шу боис ҳам бу муқаддас заминнинг ҳар бир қаричи биз учун табаррук, унда ота-боболаримизнинг хоки ётибди. Аждодларининг руҳи поки олдида эса авлодлар ҳамиша масъул бўлиб келган. Муҳими, мана шу масъуллик юкини ким қандай ҳис қила билишида. Тўғрироғи, мустақилликни қўлга киритгунча биз буни қай даражада ҳис қилардик? Юртбошимиз тили билан айтганда:
– Тақдиримиз, эркимиз кимларнинг қўлида эди?
– Тилимиз, динимиз қай аҳволда эди? Имом Бухорий, Имом Термизий, Хожа Баҳоуддин Нақшбандларнинг муқаддас хокларига эътибор бормиди? Амир Темур, Бобур Мирзо ва бошқа улуғ бобокалонларимизнинг буюк номлари қайси тупроқларга қоришиб кетган эди?
– Хўш, ўзимиз-чи? Ўзимиз ўзлигимизни билармидик?..
Албатта, йўқ! Миллий ғурури, инсоний шаъни топталган эл ўзлигини англашдан маҳрум. Ўзлигини англамаган эл-юртни эса ўзгалар қаёқдан билсин. Шунинг учун ҳам мустақиллик энг аввало бизнинг қалб кўзимизни очди. Ўзлигимизни танитди. Биз дунёга Ҳуррият кўзи билан боқдик. Ҳур инсон бўлиб фикрлаш нақадар тотли эканини ҳис қилдик.
Яна аламли томони шунда эдики, собиқ иттифоқ даврида биз она юртимизда ўз билгимизча бирон жойга бир ғишт қўйиш имкониятига эга эмас эдик. Тили тийилган, қўли боғлиқ эл дил ноласи билан узоққа боролармиди? Шу боис бугунги Ўзбекистон, бугунги Тошкент ҳақида гапиришдан аввал олис ўтмишга эмас, йигирма йил нарига бир назар ташласак тарих ҳақиқати юз очиб турганини кўрамиз.
Тарих – тўфон агар йиллар юз очсалар.
Тарих – имкон ҳикмат аҳли сўз очсалар,
Икки мингу икки юз йил сўзи Тошкент.
Мулики Турон заминининг юзи Тошкент.
Хўжа Ахрор Валий севган тупроқдир бу,
Восифийнинг дил ганжида бир оҳдир бу,
Алломалар очган қутлуғ эшик Тошкент,
Бағрида эрк улғайтирган бешик Тошкент.
Маърифатнинг йўлин очган Фитрат, Элбек,
Изларидан илм аҳли келар селдек,
Бир япроғи бевақт тушса хундир Тошкент,
Юз ғунчаси кулиб турган гулдир Тошкент.
Кўрки – кўзга, мадҳи – сўзга
сиғмас
Бугун Ўзбекистонда Тошкент таърифида сўз айтмаган инсон йўқ. Зеро, Тошкент деса тилимиздан бол томади, кўксимизда ифтихор тоғи юз очади. Чунки у ўзининг азаллиги, гўзаллиги билан машҳур. Тошкент қадим-қадимдан Буюк ипак йўлида дўстлик, меҳру оқибат чироғини ёқиб келган шаҳар.
18 йил тарих ўлчовида қисқа фурсат бўлса-да, аммо Тошкент номини дунёга олиб чиқди. Айни пайтда мустақиллигимиз берган имконият Тошкент бағрида кўзга сиғмас гўзаллик яратди. Юрт эгасининг оқил, доно сиёсати бугун Тошкентдан таралаётган ақлу адолат, илму маърифат, беназир бунёдкорлик нурини бутун Ўзбекистон бўйлаб тенг сочмоқда.
Кўзни кўрсин деб яратди,
Қўлни қурсин деб яратди.
Худойим ҳар бандасин
Қандин урсин деб яратди.
Кўклашгин кўклам билан,
Диллашгин шабнам билан.
Бу дунё обод ахир
Аҳли хуш одам билан.
Хуш одам, ҳушёр одам,
Бахтлидир бедор одам.
Ўзингга буюрмаса
Топганинг бекор одам.
Бугунги Ўзбекистон, бугунги Тошкент тимсолида биз топгани ўзига буюрган халқ бўлдик. Ўзбек халқи бугун қуриб қўли, кўриб кўзи қувнаётган халқ. Аммо аён ҳақиқат шуки, бойлик кўкдан ёғилаётгани йўқ. У заҳматкаш элимизнинг пешона тери эвазига мисқол-мисқол яратилаяпти. Ҳикматгўй халқимиз айтганидек, етти ўлчаб бир кесилган жойда афсусу надоматга ўрин қолмайди.
Мустақиллигимизнинг дастлабки йилларидаёқ Биринчи Президентимиз Ислом Каримов кўрсатган тараққиёт йўли – Ўзбекистоннинг ўз йўли эканлиги эндиликда дунё аҳлига аён бўлди. Румий ҳазратлари айтмоқчи, ҳаммага ҳам йўл кўрсатиш мумкин, лекин бу йўлдан ҳар ким ўзи ўтиши керак, тўғрироғи ўта билиши керак! 18 йилда Ўзбекистон халқи ўтган йўл – тинчлик йўли бўлди, меҳру оқибат, қут-барокат йўли бўлди. Баракаси бор одамнинг эса аввало остонасида файз, ҳовлисида чирой, иморатида улуғворлик бўлади. Бугунги Тошкентнинг улуғворлиги, кўрку салобати ҳақида кўп ва ҳўб гапирилаяпти.
Кўркингни кўзгуга солганлар айтар,
Сен миллат ғурури, танҳосан – Тошкент.
Юрт эгасининг юзидай ёруғ,
Ватан қудратидан барпосан,– Тошкент.
Асрий орзуларинг мисли фаввора,
Эзгулик эркида шодлик сочади.
Дунё болаларин чорлаб бағрига,
