Sendan-da ojiz, qo‘rqoq
Tug‘ilgaydir avloding.
Hamma bir-biriga yot,
Bir-biridan cho‘chiydi.
Ta’ma, yolg‘on, xiyonat,
Razolatlar urchiydi.
Sherdek-sherdek yigitlar
Yov poyida yotadi.
Otasini o‘ldirib,
Onasini sotadi…
Yurt bor ekan, yurasan
O‘lan aytib, dod solib.
Ko‘pkariga kirasan
Tulpor minib, ot solib.
Adirlarda ayqirib,
Tog‘lar oshib damodam,
Qushday uchib yurarsan,
O‘zib o‘zg‘ir shamoldan…
Men-ku ketib boryapman,
Shirin bolam, bol o‘g‘lim.
Kel, ko‘zingdan bir o‘pay,
Endi yaxshi qol, o‘g‘lim.
Enang endi – ham enang,
Ham mehribon otangdir.
Endi otang – shu eling,
Shu suyukli Vatandir.
Yetimman deb o‘ksima,
Senga shul o‘gitimdir:
Otasi yo‘q yetimmas,
Vatani yo‘q yetimdir”.
Bola ko‘ngil, nelarni
His etding sen shu damda?
Angladingmi otadek
Kuch borligin olamda?
Ulg‘aydingmi bir onda,
Yo irod berdi Tangri?
Yo‘qsa nega teng-to‘shdek
Quchoqlading otangni.
Yo‘qsa yig‘lab-siqtamay,
Nega chekmay oh-fig‘on,
Shivirlading mardona:
“Men roziman, otajon…”
SHIROQNING XOTINI
GULDURSUN BILAN
VIDOLASHUVI
“Men ruh bo‘lsam, duolaring
Ruhga shodlik to‘ldirsin.
Sahrodagi noyob guldek
Sevdim seni, Guldursun.
Tunlarda tun kabi uzun
