Sochlaringga ko‘mildim,
Lablaringda o‘tdek yondim,
Ko‘zlaringda cho‘mildim.
Kipriklaring ko‘ksim aro
O‘q bo‘lmoqqa chog‘landi.
Qora qoshing ko‘zlarimga
O‘rtuk bo‘lib bog‘landi.
Ikki qo‘ling sirtmoq kabi
Chirmashganda bo‘ynimga,
Shirin ajal kirgan kabi
Tuyulardi qo‘ynimga.
Tonggacha shu ajal meni
Yig‘latsin-u kuldirsin.
Hayotim ham, o‘limim ham
O‘zing eding, Guldursun.
Adirlarda yalang oyoq
Chopganlaring esimda.
Kaftim ochib ming bitta fol
Topganlaring esimda.
Botayotgan kunga boqib,
Tiz quchib oqshom payti
Aytgan hazin qo‘shiqlaring
Hamon jonni o‘rtaydi.
Seni doim qizg‘ongan bir
Yo‘lbars edim, sher edim.
Ot choptirsang adirlarda,
Farishtami, der edim.
Sening shivir-shivirlaring
Jonda to‘lqin otardi,
Qulog‘imdan poyimgacha
Qondek oqib yotardi.
Bulutga bosh qo‘ygan kabi
Boshim qo‘ysam tizingga,
Jannat kabi edi dunyo,
Jonim, mening ko‘zimga.
Kundek o‘g‘il tug‘ilganda
Mehring oqdi u tomon.
Ilk bor sendan o‘ksinganim
Esimda hali-hamon.
Ezgin-ezgin allalaring
Ezganida sahroni,
Dami ichlariga tushib
Ketardi bu dunyoning.
Qo‘y, yig‘lama, yoshing artay,
Kel, bir kulgin, kel, o‘ptir.
Sening shuncha olamingga
Bitta jonim ne bo‘pti?
Tangrim o‘zi yaratgandir
Sendek suluv jahonni.
Hamda uni asrash uchun