Mendek tanho qurbonni.
O‘chog‘ingdan qo‘r o‘chmasin,
Ko‘zingdan so‘nmasin nur.
Sendan xabar olgani
Har kecha ruhim kelur.
Ot o‘rnini toy bosadi,
O‘g‘limga ayt rostini.
Farqlay bilsin og‘ir kunda
Dushmanidan do‘stini.
Qarg‘amagin, nolimagin,
Uni guldek so‘ldirma.
Yolg‘izligin bildirmagin,
Yetimligin bildirma.
Bog‘lab qo‘yma bovloq toydek,
Ozod o‘ssin, hur o‘ssin.
Ulg‘aymasin o‘kinch bilan,
Yovqur-u mag‘rur o‘ssin.
Mayli, g‘anim qo‘li bilan
Tangrim meni o‘ldirsin.
Lekin sening nomusingga
Dog‘ tushmasin, Guldursun.
Men ketarman bu dunyodan,
Qolma xunbag‘ir bo‘lib.
Bahorlarda yog‘ajakman
Boshingdan yomg‘ir bо‘lib.
Bir dam tingan shamol kabi
Bir damgina tinarman.
Yana bir kun poylaringda
Maysa bo‘lib unarman.
Goho bo‘ron, goho samum –
Devonadek kelurman.
Tunlar yoqqan chirog‘ingga
Parvonadek kelurman.
Tush ko‘rsangki – bir zaif sham
Lip-lip yonar go‘shada,
O‘sha shamman mening o‘zim,
Mening ruhim – o‘sha-da.
Ne uchun yig‘lab turibsan
Endi mo‘ldir-mo‘ldir sen?
Ko‘z yoshlaring o‘zim ichay,
Ichim otash, Guldursun!”
Guldursunning qanotlari
Yoyildi – oqqush bo‘ldi.
Bu dunyo bir ro‘yo bo‘ldi,
Bu dunyo bir tush bo‘ldi.
Shiroqning olov lablari
Kapalakka aylandi,
Pir-pir uchdi gulzorlardan,
Gul ichiga joylandi.
Guldursunning qaro sochi
