“Var tabii! Örneğin yaprak. Yin ve Yang diye ikiye ayrılıyor. Gökyüzüne doğru bakan, üst kısmı Yang, yere bakan, alt kısmı Yin.”
“Anlıyorum. Evet.” diyerek başıyla onayladı Cuilu. “Peki, elimizdeki yelpazeler? Herhâlde onlar için Yin ve Yang yoktur?”
“Var. Ön tarafı Yang; arka tarafı Yin.”
Cuilu tatmin olup başını salladı yine. Soracağı başka nesneler düşündü ama o anda aklına gelmeyince ilham almak için etrafına baktı. O sırada hanımının kuşağına takılı olan altın Tekboynuz gözüne takıldı.
“Peki, hanımım.” dedi eliyle işaret ederek. “Şunun için de Yin ve Yang olduğunu söylemeyeceksin herhâlde?”
“Elbette. Kuşlar ve hayvanlarda erkekler Yang, dişiler Yin’dir.”
“O zaman bu Yang mı, yoksa Yin mi?”
“Yine başlama, aptal kız!” diye bağırdı Xiangyun.
“Tamam, boş ver! Ama her şey için Yin ve Yang varsa, ya biz insanlar?”
“Git şuradan seni sefil şey!” diye bağırdı Xiangyun, tükürerek. “Artık çok ileri gidiyorsun!”
“Neden söylemiyorsun? Neyse, ben biliyorum. Bana bu kadar kötü davranmana gerek yok.”
Xiangyun gülmemek için kendisini tuttu.
“Ne biliyormuşsun bakalım?”
“Sen Yang’sın, ben Yin.” dedi Cuilu.
Xiangyun mendilini ağzına kapatıp kahkaha attı.
“Doğru, değil mi?” diye ısrar etti Cuilu. “Nesi komik?”
“Evet, evet!” dedi Xiangyun. “Çok doğru.”
“Hep öyle demezler mi?” dedi Cuilu. “Efendi Yang’dır; hizmetçi Yin. Ben bile bu kuralı biliyorum.”
“Bildiğinden eminim! Çok güzel.”
Onlar böyle konuşurlarken, gül çardağının kenarında parlayan bir şey Xiangyun’ün gözüne takıldı. Parmağıyla Cuilu’ya işaret etti.
“Gidip baksana, neymiş.” dedi.
Cuilu hemen gidip aldı.
“Ha, ha!” dedi, elindeki nesneyi inceleyerek. “Yang mı, yoksa Yin mi şimdi göreceğiz.”
Böyle dedikten sonra Xiangyun’ün kuşağındaki Tekboynuz’u alıp yakından baktı. Xiangyun elindekini görmek istedi ama Cuilu izin vermedi.
“Gösteremem, hanımım, benim definem.” dedi gülerek. “Ne komik! Nereden geldi acaba? Burada böyle bir şey takan kimse görmedim.”
“Hadi! Göstersene!” dedi Xiangyun.
“İşte!” dedi Cuilu, avucunu açarak.
Xiangyun baktı. Çok güzel, ışıl ışıl, altın bir Tekboynuz’du, kendisininkinden daha büyük ve süslüydü. Uzanıp elinden aldı, avucunun içine koyup bir süre sessizce baktı. Her ne düşündüyse, Baoyu’nün ani gelişiyle yok olup gitti.
“Bu kavurucu güneşin altında durmuş ne yapıyorsunuz?” diye sordu Baoyu. “Neden Xiren’i görmeye gitmedin?”
“Gidiyorduk.” dedi Xiangyun, hemen altın Tekboynuz’u saklayarak.
Üçü beraber Kızıl Neşe Avlusu’na girdiler. Xiren, giriş merdivenlerinin altındaki verandanın parmaklıklarına dayanmış, hava alıyordu. Xiangyun’ü görür görmez, karşılamaya gitti. Onu elinden tutup eve doğru yöneltti. Giderken, neşeyle görüşmeyeli neler yaptıklarını konuştular.
“Daha önce gelmeliydiniz.” dedi Baoyu, içeri girip oturdukları zaman. “Burada senin için sakladığım güzel bir şey var, vermek için gelmeni bekliyordum.”
Bunu söylerken ceplerini karıştırıyordu. Aradığı şeyi bulamayınca, çok şaşırdı.
“Hayret!” Sonra Xiren’e döndü. “Başka bir yere mi kaldırdın?”
“Neyi?” diye sordu Xiren.
“Geçen gün aldığım altın Tekboynuz’u.”
“Her yere yanında götürüyordun. Neden bana soruyorsun?” dedi Xiren.
Baoyu üzüntüyle ellerini kenetledi. “Ah, kaybettim! Şimdi nereden bulacağım?”
Çıkıp aramak için ayağa kalktı. O anda Xiangyun biraz önce dışarıda buldukları o Tekboynuz’u Baoyu’nün düşürdüğünü anladı.
“Ne zamandan beri sendeydi?” diye sordu.
“Birkaç gün oluyor. Tüh! Bir daha onun gibisini bulamam. Asıl sorun, ne zaman kaybettiğimi bilmemem. Ah! Ne aptalım!”
“Bir süs eşyası için mi bu kadar üzülüyorsun?” diye sordu Xiangyun. “Neyse ki daha önemli bir şey değilmiş!” Sonra avucunu açtı. “Bak! Bu mu yoksa?”
Baoyu görünce çok sevindi.
Devamı gelecek bölümde anlatılıyor.
32. BÖLÜM
Baoyu yanlış kişiye itirafta bulununca şaşkına döner.
Utanç Jinchuan’ı intihara sürükler.
Altın Tekboynuz’u gören Baoyu’nün çok sevindiğini söylemiştik. Uzanıp Xiangyun’den hevesle aldı.
“Senin bulmam şaşılacak şey! Neredeydi?”
“Neyse ki kaybettiğin şey buymuş. Bir gün resmî mührünü kaybedersen, o zaman ne olacak?”
