Иминлекне саклап кул тотышкан.
Солдат атайларның рухы белән
Гомер юлларыннан барабыз.
Иңебездә – икеләтә язмыш,
Икеләтә әрни ярабыз.
Икенче бүлек
Гомер
Сабакташлар бермәл очрашты да
Искә алды гамьсез үткәнне:
– Өйләндеңме әле? Туема кил!
– Көтәм менә көзләр җиткәнне.
Тормыш сукмагында елгыр еллар
Очраштырды олпат дусларны:
– Хәлләр ничек?
– Яшәп ятыш әле.
Үстерәбез кызлар-улларны.
Күрештеләр тагын бераздан соң,
Йөзләр уйчан, чәчләр чал инде.
– Кызың ничек? Улың өйләндеме?
– Онык багу – иң шәп ял инде!
Кышкы сукмаклардан килә алар.
Иңгә яуган авыр кар микән?
– Саулык ничек, кордаш?
– Кемне күрдең?
Кемнәр исән, кемнәр бар икән?..
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар…
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар,
Хәлләр ул гөлләр кебек.
Гөлләр бакчада, тугайда
Үсәләр балкып, көлеп.
Җәйге челләдә таҗларын
Кояш өтеп барса да,
Алар тирә-якны ямьләп
Елмаялар барсына.
Көзге салкын җилләр исеп
Җаннарын өшеткәндә,
Карлы яңгырлар астында
Калтырап күшеккәндә,
Барыбер нур чәчә гөлләр,
Сиздерми бирешкәнен.
Күкләр белмиләр бит аның
Үзенә көч биреп торган
Җир белән ярәшкәнен.
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар,
Хәлләр ул гөлләр кебек.
Җирдәге һәр мизгелендә
Гөлләр бит яши көлеп.
…Гөлләр хәлен кем белә?
Белә үзләре генә…
Соңлап килгән куаныч
