Давыллардан алган көчем бар

Алга барам, эзләремне

Тирән уям.

Бара торгач, артыма да

Карап куям.

Юк, кызармый йөзем кылган

Эшләр өчен.

Юкка гына түгелмәгән

Күкрәк көчем.

Һаман барам, көт син мине,

Көт, киләчәк.

Матуррак эшләр тагы

Эшләнәчәк!

Көзге моң

Җил, көзге моң көйли-көйли,

Агачлардан яфрак өзә.

Сагыш сарган минем күңел

Еламыйча чак-чак түзә.

Җитеп беткән кошларның да

Еракларга китәр чагы.

Язгы ямьгә шатланырга

Насыйп булыр микән тагы?

Тирәкләрнең яшел яфрак

Ярган чагын күрерменме?

Җырлар эзләп кабат-кабат

Ялкыннарга керерменме?

Чыгып иген үскән кырга

Тыңлармынмы тургайларны?

Кочагыма алырмынмы

Күбәләкле тугайларны?

Ә бүгенгә, көзне алтын

Төскә манып, кояш карый.

Дөнья хәлен белеп булмый,

Кояш кебек якты булып,

Өмет балкый әле ярый.

Көчемдәмен

Былбыл кунар тирәкләрдә

Яшел бөре булганым бар.

Яфрак булгач, кары явып,

Калтыранып сулганым бар.

Көмеш сулы чишмә булып

Акканым бар, таулар ярып.

Үксүләрем җир тетрәтте,

Калган чакларымда арып.

Коштай күккә күтәрелдем,

Канатларга атмаслармы?

Минем бәллүр хыялларны

Челпәрәмә ватмаслармы?

Әйе, беләм: шулай булыр,

Тик мин әле көчемдәмен.

Ямьсезлекне җиңәрмен дә