Мин үземдә күрсәтермен
Бу тормышның бөтен ямен.
Күңел байлыгым
Йөрәк түремнән сәламнәр юллыйм
Сиңа, татарым.
Аллага шөкер, көнем ал да гөл,
Юк сөйләр зарым.
Миңа җитәрлек матурлыгы бар,
Рәхмәт язмышка.
Тормыш юлында дучар булмадым
Рәнҗү-каргышка.
Башкорт җирендә туган татар мин,
Тамырым тирән.
Шушы җир миңа бәхетем булып
Өлешкә тигән.
Горурлыгым шул: Тукайлымын мин,
Татар булганга.
Күкрәк кагамын, Мостай яшәгән
Җирдә туганга.
Тальяным исән, кураем исән,
Җырсыз түгелмен.
Менә шушылар иң зур байлыгы
Минем күңелнең.
«Күп шигырьләр язасым бар…»
Күп шигырьләр язасым бар,
Язасым бар нәсерләр.
Ак кәгазьгә төшерергә
Барысы да әзерләр.
Үзем каләм тота алмыйм,
Көчсезләнде кулларым.
Шулай уфтанулар белән
Үтәр гомер юлларым.
Әле шөкер, ярдәмчем бар,
Арыплар бетә, түзә.
Язабыз: мин әйткәннәрне
Энҗеләр итеп тезә.
Рәхмәт, шәфкать туташына,
Авырлыклар җиңелә.
Беләм: давыллары кубар,
Монысы бит – җил генә.
Авыруым бар хәлемне
Алды инде, гел алсын.
Юк, мин эшсез яши алмыйм,
Раббым, алма, минем җанда
Иҗат ялкыным калсын.
Гүзәл зат
Матур булсам да, чәчәк түгел мин,
Батыр түгелмен, утлар кичсәм дә.
Юк-юк, бирешмим гомерем буе,
Кайгы-чишмәнең суын эчсәм дә.
