Сорашкан булса болытлар,
Ник йөгердең болай, дип,
Күкрәшеп көлмәсләр иде,
Бу кыз шашкан бугай, дип…
Хәл җыям да чабам алга,
Ташлап җилгә шәлемне.
Аңласа аңлар юл гына
Минем ярсу хәлемне.
Үчекләрме әче телләр,
Тиңләп мине тилегә?
Туктап артка чигәсем юк —
Җил борылсын кирегә!
Омтылам шул офыкларга,
Хыялның үзен узып,
Бер барып җитәм җитүен,
Их, булыр иде кызык!..
Үзе чакырып алыр
Дускай, нишлик, әллә соң
Монда калабызмы?
Әллә инде яшьлеккә
Кире кайтабызмы? —
Дәшеп торган чагында
Кайнар кайтавазы…
Әйт, синеңчә, кайда без
Кирәгрәк икән?..
Кайда безнең кебекләр
Сирәгрәк икән?..
Әллә йөгереп үтикме
Калган чакрымнарны? —
Бик теләсә, яшь гомер
Үзе чакырып алыр…
Әйдә, очыйк еракка
Икәү канатланып,
Сагынсак та үткәнне,
Бүтән кабатламыйк.
Сүндермәсәк йөрәктә
Дәртле чаткыларын,
Яшьлек безне кирәктә
Үзе чакырып алыр…
Башланмаган тормыш
Башланмаган тормыш тора алда:
Минем әле, бура буратып,
Өр-яңа өй салып керәсем бар,
Өмә ясап, буран уйнатып…
Түбәсенә аның кояш кунар, —
Нуры төшәр нигез ташына.
Әйдүк, түрдән уз, дип, ашыга-ашыга
Чыгармын күк бәхет каршына.
Тәрәзләре карар
урам якка, —
Күренеп торсын ыгы-зыгысы.
Капкасыннан йомыш-фәлән белән
Өзелмәсен кече-олысы.
Идәненә аның игелек иңәр,
Түшәменә шатлык түшәлер.
Бердәнберем дигән бер тиңенә
Насыйп булыр кайнар түшәге…
Башланмаган тормыш тора алда,
Иртә әле әйтү «хуш» ларны.
Мичтән генә чыккан бөтен калач
Табынымда көтәр дусларны…
Язмыш исәбе
Зарланмыйбыз һич тә, үзебез
Сайлап алдык язмышкайны:
Килә тора, үтә тора —
Бер сөенеч, ике кайгы…
Агач башларыннан түгел,
Адәм башларыннан йөри
Бәла дигәннәре, кайчак
Упкыннарга илтеп тери…
Ә берәүләр гомер сөрә,
Кагылмыйча җиң җиле дә…
Яши алар бәрелмичә,
Күгәрмичә бер җире дә.
Андыйларга ләкин җирдә
Бәйрәм дә юк, тантана да.
Белми алар күз-яшь түгеп
Кайгыра да, шатлана да…
Зарланмыйбыз, үзебез сайлап,
Теләп алган язмыш кулда.
Юл газабы – гүр газабы:
Ниләр булмас олы юлда…
